duma/pycha

MOTYW: duma/pycha

“Zemsta” Alek­san­der Fre­dro – Pap­kin uważa się za najmądrzejszego, naj­bar­dziej oby­te­go w świecie i świetnego wojow­ni­ka, a jest jedy­nie tchórzem; jest zubożałym szlach­ci­cem, którego utrzy­mu­je Cześnik, liczy na małżeństwo z Kla­rą; jest zakła­ma­ny i interesowny;

„Opowieść wigi­lij­na” Char­les Dic­kens – Ebe­ne­zer Scro­oge gar­dzi inny­mi ludźmi, miłością, rela­cja­mi rodzin­ny­mi, nikt nie nauczył go miłości i poko­ry, bo obie­cał sobie już w dzieciństwie, że będzie niezależny finan­so­wo i sam sobie w życiu da radę;

„Quo vadis” Hen­ryk Sien­kie­wicz – Neron uważa się za naj­lep­sze­go arty­stę, doko­nu­je zbrod­ni, by mieć temat lite­rac­ki; jest mega­lo­ma­nem, osta­tecz­nie kończy źle – popeł­nia samobójstwo;

„Pan Tade­usz” Adam Mic­kie­wicz – Stol­nik Horesz­ko podał Jac­ko­wi Sopli­cy czar­ną polew­kę na znak nie­zgo­dy na zaręczyny z jego córką Ewą, bo mimo tego, że wysłu­gi­wał się szlach­tą, to jed­nak nimi gar­dził, jako ary­sto­kra­ta czuł się lepszy;

“Mały Książę” Anto­ine de Saint-Exu­pe­ry – Mieszkańcy niektórych pla­net, na które tra­fia Mały Książę – są pysz­ni i dum­ni, Król chce kimś rządzić, a jest samot­ny i tyl­ko on zamiesz­ku­je pla­ne­tę; Próżny łak­nie uwiel­bie­nia, ale też jest sam, bo z takim czło­wie­kiem nie można zbu­do­wać rela­cji; Geo­graf uważa, że zjadł wszyst­kie rozu­my i jest najmądrzejszy na świecie, przez co uzur­pu­je sobie pra­wo do pogar­dy wobec innych, jed­nak nigdy nicze­go nie widział na wła­sne oczy, zna świat jedy­nie z książek.

“Arty­sta” Sła­wo­mir Mrożek – Kogut zgła­sza się do cyr­ku na posa­dę lwa, pra­gnie zostać arty­stą, usi­łu­je zary­czeć, ale dyrek­tor cyr­ku mówi mu, że nada­wał­by się na rolę kogu­ta, jed­nak boha­ter się na to nie zga­dza, duma mu nie pozwa­la przyjąć tej pro­po­zy­cji, przez to też nie zosta­je akto­rem- jest to przy­kład pychy i zgub­nej ambicji.