Jeśli to czy­tasz — daj mi znać 🧡 na swo­im ulu­bio­nym kanale:

Zapra­szam ser­decz­nie, myślę, że mam wie­le do powie­dze­nia na temat spek­trum auty­zmu i ADHD w szko­le. Wszyst­ko, co wiem (mimo póź­niej­szych stu­diów spe­cja­li­stycz­nych), jest wyni­kiem obser­wa­cji, doświad­cze­nia i samo­dziel­nych poszu­ki­wań, bo tak jak wie­lu naucza­ją­cych, musia­łam sama szu­kać infor­ma­cji na temat neuroatypowości.

 

20.05.2024 (ponie­dzia­łek), godz. 18:00
LIVE na FB Fun­da­cji Ale­kla­sa oraz FB Baby od polskiego

Link do wydarzenia

Ser­decz­nie zapra­sza­my na roz­mo­wę z Ane­tą Kory­ciń­ską, sze­rzej zna­ną jako wspa­nia­ła Baba od polskiego 🙂

Pre­mie­ra książ­ki „Radio w mojej gło­wie. Opo­wie­ści o ADHD”, któ­rej autor­ką jest wła­śnie Pani Ane­ta, spro­wo­ko­wa­ła nas do roz­mo­wy o neu­ro­róż­no­rod­no­ści, o tym jak to jest być oso­bą z ADHD, jak powin­no się wspie­rać uczniów o innej ścież­ce roz­wo­ju.
War­to dodać, że pro­wa­dzą­ca roz­mo­wę Iza­be­la Hni­dziuk-Mach­ni­ca, rów­nież jest oso­bą z ADHD, dia­gno­zę otrzy­ma­ła 3 lata temu.

Będzie­my tak­że roz­ma­wiać o warsz­ta­tach “Prof. Tony Attwo­od w War­sza­wie! Sta­cjo­nar­ne warsz­ta­ty ze świa­to­wej sła­wy eks­per­tem w tema­cie spek­trum” i o tym dla­cze­go powin­ni­śmy uczyć się o spek­trum auty­zmu od naj­lep­szych 💖
No i szy­ku­je­my nie­spo­dzian­kę dla osób nas oglą­da­ją­cych 🙂
Spe­cjal­ną zniż­kę, aż 50%, na zakup tej wspa­nia­łej książ­ki!! I zniż­kę od Aspiracji 😉

Jeśli to czy­tasz — daj mi znać 🧡 na swo­im ulu­bio­nym kanale:

https://www.empik.com/radio-w-mojej-glowie-opowiesci-o-adhd-aneta-korycinska,p1474515661,ksiazka‑p

Książ­ka „Radio w mojej gło­wie. Opo­wie­ści o ADHD” jest już w SPRZEDAŻY!

 

Co w niej? Radio!

 

Życie z odpa­lo­ny­mi kil­ko­ma sta­cja­mi radio­wy­mi jed­no­cze­śnie, bez lito­ści. Wzgó­rza kre­atyw­no­ści, doko­ny­wa­nie cudów i nie­moż­li­wość wsta­nia z łóż­ka, syn­drom impo­sto­ra, poczu­cie wła­snej war­to­ści poni­żej god­no­ści, uza­leż­nie­nia, lęk i pasje, któ­re spra­wia­ją, że chce się żyć. Na smut­no i na weso­ło. Bez roman­ty­zo­wa­nia ADHD i bez sta­wia­nia się w roli ofia­ry. Tak chcia­łam, mam nadzie­ję, że tak wyszło. Mówię o sobie, ale by opa­no­wać ten ego­istycz­ny pamięt­nik i by nie spra­wiać wra­że­nia, że każ­dy tak ma, zapro­si­łam jesz­cze 18 osób do roz­mo­wy. Zosta­łam prze­kaź­ni­kiem, spi­sa­łam je, by mogły wybrzmieć jak opo­wieść. W koń­cu to książ­ka o różnorodności.