Franciszkański ideał ubóstwa jako model ascezy. Omów zagadnienie na podstawie znanych Ci fragmentów Kwiatków świętego Franciszka z Asyżu. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Asceza to dobrowolne wyrzeczenie się pewnych dóbr w celu osiągnięcia zbawienia. Istotnym jej elementem jest ubóstwo. Praktykowanie tej postawy wywodzi się z chęci złożenia Bogu ofiary ze swojego życia, dzięki której możliwe będzie uzyskanie zbawienia.

Rozwinięcie („Kwiatki świętego Franciszka z Asyżu”):

Święty Franciszek z Asyżu w swoim zachowaniu starał się naśladować Chrystusa. Wierzył, że największą radością dla człowieka jest pokorne znoszenie wszelkich cierpień – z tego względu świadomie rezygnował ze wszystkich dóbr doczesnych. Praktykował to osobiście, a także namawiał do tego innych – to właśnie ubóstwo było bowiem jednym z tematów omawianych na kapitule (czyli uroczystym zebraniu), w której uczestniczyło pięć tysięcy braci. Zgodnie z ideą franciszkanizmu, rozkosz świata jest krótka, natomiast męka, która jest jej konsekwencją, trwa wiecznie. Z kolei męka na ziemi to nic w porównaniu z rozkoszą, jakiej męczennicy doznają w raju. Z tego względu święty Franciszek nakłaniał, aby nie troszczyć się o potrzeby ciała, ponieważ o to zadba sam Bóg. Obowiązkiem człowieka powinna być więc jedynie gorliwa modlitwa. Zakonnik dał zresztą temu wyraz, gdy udał się na wyspę koło Perugii, aby celebrować wielki post. Z dwóch przywiezionych przezeń bochenków chleba po czterdziestu dniach został mu jeden cały i połowa drugiego; żadnego z nich nie tknął w trakcie wielkiego postu, aby przeżyć to samo, co Chrystus.

Rozwinięcie (kontekst):

Ubóstwo było również istotnym elementem ascezy innego świętego (choć nie franciszkanina) – Aleksego. Bohater hagiografii wierzył, że ciało jest tylko chwilową powłoką uniemożliwiającą zbliżenie się do Boga. Podobnie jak Franciszek, nie dbał o dobra doczesne. Jednocześnie jednak święty Aleksy praktykował nieco odmienny model ascezy – był on bowiem skupiony na bliskości z Bogiem i nie chciał, aby cokolwiek odwracało jego uwagę, dlatego przeżywał ascezę w samotności. Dlatego uciekł od rozgłosu po tym, gdy przemówiła do niego z obrazu Matka Boska. Aleksy, co prawda, pomagał potrzebującym (przekazywał im całą swoją jałmużnę), ale nie zajmował się głoszeniem Słowa. Zamiast tego kontemplował i modlił się do Boga.

Zakończenie:

Według ascetów ubóstwo zbliża człowieka do Stwórcy, ponieważ wystawia ono na próbę pokorę wobec wyroków boskich. Rezygnacja z dóbr doczesnych przede wszystkim hartuje ducha i pozwala zbliżyć się do doskonałości.