Streszczenie – matura w formule od 2015 r.

Jak napi­sać stresz­cze­nie ma matu­rze? To zada­nie jest banal­nie pro­ste, ale ucznio­wie tra­cą na nim naj­wię­cej punk­tów, ponie­waż nie zna­ją spo­so­bu, jak speł­nić kry­te­ria. Oto przepis 🙂 

IMIĘ I NAZWISKO AUTORA  w tek­ście pt.: „TYTUŁ”, OPUBLIKOWANYM W „TYTUŁ CZASOPISMA”, poru­szo­no zagadnienie:

• a teraz w brud­no­pi­sie pisz po jed­nym zda­niu stresz­cza­ją­cym aka­pit, nie wyja­śniaj pojęć;
• ułóż te zda­nia nie w kolej­no­ści wystę­po­wa­nia aka­pi­tów, ale od naj­waż­niej­szej do naj­mniej waż­nej infor­ma­cji, jeśli będzie za dużo słów — zre­zy­gnuj ze zdań, któ­re naj­mniej wnoszą;
• pod­licz sło­wa, usuń nad­mier­ne zaim­ki uogól­nia­ją­ce, pustosłowie;
• poskre­ślaj, jeśli prze­kro­czysz 60 słów.

Prze­pisz na czysto 🙂

Jest też prost­sza metoda: 

* [Imię i nazwi­sko autora/autorki] w arty­ku­le pt.: “[tytuł tek­stu]” poru­sza zagadnienie/pisze o [naj­waż­niej­sza myśl]. 

* Co powiedział(a)byś zna­jo­me­mu o tym tek­ście? Naj­waż­niej­sze myśli, ze dwa zdania. 

* Usuń powtó­rze­nia, policz sło­wa, sprawdź, czy nie masz błę­dów językowych.

Przy­kła­dy:

Urszu­la Rydi­ger w tek­ście „Język, któ­rym się posłu­gu­je­my, zmie­nia oso­bo­wość. Co mówi o nas język pol­ski?” opu­bli­ko­wa­nym w cza­so­pi­śmie “Wie­dza i życie” pisze o wpły­wie języ­ka na oso­bo­wość. Popie­ra argu­men­ty wyni­ka­mi testów, któ­re potwier­dza­ją zmia­nę zacho­wań, postrze­ga­nych war­to­ści kul­tu­ro­wych oraz odbie­ra­nia rze­czy­wi­sto­ści z róż­nych per­spek­tyw w zależ­no­ści od mówio­ne­go języ­ka. Autor­ka wspo­mi­na rów­nież o róż­nych aspek­tach deter­mi­nu­ją­cych spo­sób komu­ni­ko­wa­nia się.

Marian Tata­ra w arty­ku­le “O koją­cej roli Pana Tade­usza” porów­nu­je epos oraz tytu­ło­wy poemat, poka­zu­je róż­ni­ce i pod­kre­śla wyjąt­ko­wy cha­rak­ter mic­kie­wi­czow­skiej epo­pei. Przy­wo­łu­je jej nazwy ksiąg i sko­ja­rze­nia z nimi zwią­za­ne. Poka­zu­je, jak poeta usche­ma­ty­zo­wał opis litew­ski, uzy­sku­jąc cha­rak­ter uni­wer­sal­ny. Tata­ra pod­kre­śla ele­men­ty, któ­re skła­da­ją się na sakra­li­za­cję Soplicowa. 

Arty­kuł „Pochwa­ła leni­stwa, czy­li co w drzem­ce w drze­mie” Macie­ja Kar­wow­skie­go opu­bli­ko­wa­ny w „Cha­rak­te­rach” w  2018 r. doty­czy korzy­ści wyni­ka­ją­cych z dzien­ne­go odpo­czyn­ku i snu. Autor sta­wia tezę, że odpo­czy­nek popra­wia efek­tyw­ność funk­cjo­no­wa­nia. Wnio­skiem publi­ka­cji jest to, że war­to pil­no­wać, aby nie zabra­kło cza­su na dzien­ną relak­sa­cję czy drzemkę.