Możesz zostać moim patronem/moją patronką: 
Konferencja „ADHD – jest nas wiele!” już 13 maja w Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. Organizatorzy: Stowarzyszenie Bliżej ADHD i posłanka Dorota Łoboda
Celem konferencji jest zwrócenie uwagi ustawodawców, przedstawicieli Jednostek Samorządu Terytorialnego i opiniotwórców na problemy, wyzwania i potrzeby osób z ADHD na różnych etapach rozwoju i życia, m.in. w sferze edukacji, rozwoju kariery, jak również na etapie życiowej dojrzałości.
Organizatorzy Konferencji opracowali pakiet praktycznych i kompleksowych propozycji zmian oraz rozwiązań, które umożliwiłyby osobom z najczęściej występującą neuroatypowością zrównoważony rozwój i edukację, maksymalizację swojego potencjału społecznego, jak i zawodowego, a także uniknięcie wielu indukowanych przez ADHD schorzeń i zaburzeń psychicznych w trakcie całego życia.
Istotnym punktem spotkania będzie również dyskusja organizatorów oraz zaproszonych gości dotycząca aktualnego ustawodawstwa i poziomu wsparcia tej grupy społeczeństwa, propozycji i potencjału zmian, a także wyzwań w tym zakresie dla poszczególnych resortów i Jednostek Samorządu Terytorialnego.
Wydarzenie doskonale wpisuje się w rozpoczętą już w Sejmie merytoryczną dyskusję na temat koniecznych dostosowań systemu edukacyjnego i zdrowia, prowadzoną m.in. na łonie prac zespołów parlamentarnych: ds. Zdrowia Psychicznego Dzieci i Młodzieży oraz ds. ADHD.
Spot kampanii społecznej Stowarzyszenia Bliżej ADHD udział wzięli:
- Oliwka, Ania, Maciek, Tadzio i Tymek – dzieci z ADHD
- Aneta (Baba od polskiego), Malwina (psycholog), Jarosław (lekarz psychiatra) i Piotr (dziennikarz) – eksperci z ADHD
- Beata – lektorka z ADHD,
- Ela – charakteryzatorka z ADHD,
- Angelika – kierowniczka planu z ADHD,
- Agata – asystentka reżysera z ADHD z ADHD.
- Scenariusz i reżyseria – Piotr z ADHD,
- udźwiękowienie – Kamil (niezdiagnozowany) 😉
Książka „Radio w mojej głowie. Opowieści o ADHD” jest już w PRZEDSPRZEDAŻY, premierę będzie miała 14 maja.
Co w niej? Radio!
Życie z odpalonymi kilkoma stacjami radiowymi jednocześnie, bez litości. Wzgórza kreatywności, dokonywanie cudów i niemożliwość wstania z łóżka, syndrom impostora, poczucie własnej wartości poniżej godności, uzależnienia, lęk i pasje, które sprawiają, że chce się żyć. Na smutno i na wesoło. Bez romantyzowania ADHD i bez stawiania się w roli ofiary. Tak chciałam, mam nadzieję, że tak wyszło. Mówię o sobie, ale by opanować ten egoistyczny pamiętnik i by nie sprawiać wrażenia, że każdy tak ma, zaprosiłam jeszcze 18 osób do rozmowy. Zostałam przekaźnikiem, spisałam je, by mogły wybrzmieć jak opowieść. W końcu to książka o różnorodności.