Zna­cze­nie i kon­tekst cza­sow­ni­ka „opie­rać się” mają kil­ka warian­tów, jak poda­je Wiel­ki słow­nik popraw­nej pol­sz­czy­zny pod redak­cją prof. Andrze­ja Mar­kow­skie­go. Cza­sow­nik ten może ozna­czać: wspie­ra­nie się na czymś (np. „opie­rać się ple­ca­mi o ścia­nę”), wspar­cie na czymś pozio­mym (np. „pół­ka opie­ra się na bla­cie biur­ka”), odwo­ły­wa­nie się do cze­goś jako uza­sad­nie­nie (np. „opie­ra­my się na wyni­kach ankiet”), prze­ciw­sta­wia­nie się (np. „opie­ra­łem się poku­sie”) oraz korzy­sta­nie z pomo­cy (np. „opie­ra­łem się na radzie przyjaciół”).

Popraw­ne uży­cie wyma­ga roz­róż­nie­nia mię­dzy „opie­rać się na” (odwo­ły­wa­nie się do danych) i „opie­rać się o” (wspie­ra­nie się fizycz­nie). Wyra­że­nie „w opar­ciu o” jest uzna­wa­ne za nie­po­praw­ne w kon­tek­stach abs­trak­cyj­nych i zale­ca się uży­wa­nie „na pod­sta­wie” lub „opie­ra­jąc się na”.