Powinności moralne człowieka w obliczu zagrożenia. Omów zagadnienie na podstawie Dżumy Alberta Camusa. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Sytuacje zagrożenia takie jak wojna, zabory czy epidemia sprawiają, że ludzie muszą oderwać się od dotychczasowego życia i działają w trudnych realiach, w których wybory nie są wyłącznie czarno-białe. Od osób zmagających się z niebezpieczeństwem nie można wymagać bohaterstwa – co prawda literatura pełni funkcję parenetyczną i pokazuje wzorce do naśladowania, ale jednocześnie podkreśla indywidualność konkretnych wyborów (niczego nie nakazuje). Idealistyczne wizje odwagi do ostatniej kropli krwi są tylko drogowskazem, a nie jednoznacznym działaniem. Nie da się jednak ukryć, że od ludzi w sytuacji zagrożenia często wymaga się, aby zachowywali się godnie. Definicja ta zmienia się oczywiście w zależności od nastroju epoki.

Rozwinięcie (kontekst):

Literackie przykłady postaci w sytuacji zagrożenia pokazują, że w obliczu niebezpieczeństwa należy przyjąć aktywną postawę – nie można się poddawać złu. Średniowieczna „Pieśń o Rolandzie” nawoływała do zachowania godności w ostatnich chwilach życia poprzez uprawianie ars bene moriendi (sztuki dobrego umierania), natomiast polscy romantycy nakłaniali do walki z zaborcą. Zarówno Kordian z utworu Słowackiego, jak i Konrad z III części „Dziadów” Mickiewicza byli gotowi poświęcić własne życie, niemniej jednak trudno uznać ich zachowanie za jedyną dozwoloną postawę (trudno w końcu oczekiwać, aby wszyscy Polacy ryzykowali życie). Można więc uznać, że w literaturze znajdują się wyłącznie wezwania i zachęty, a nie rygorystyczne wymogi; z krytyką spotykają się wyłącznie jednoznacznie konformistyczne zachowania (takie jak postawa towarzystwa przy stoliku układającego się z carskim reżimem w III części „Dziadów”).