Możesz zostać moim patronem/moją patronką: 
Aneta Korycińska w swojej książce „Radio w mojej głowie” zebrała wypowiedzi osób, które żyją z późno zdiagnozowanym ADHD. Opowiada także o własnym doświadczeniu. Dzięki osobistym historiom, opisom drogi do wewnętrznego poznania i okiełznania ADHD, łatwiej jest zrozumieć ludzi, którzy urodzili się neuroatypowi.
Przywykliśmy do tego, że o ADHD mówi się w szkole. Dzieci, które są nadpobudliwe ruchowo, nie potrafią skoncentrować się na lekcjach, mogą być podejrzewane o zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi lub z brakiem koncentracji uwagi. Jednak nie można zapominać, że ADHD występuje też u ludzi dorosłych. To, że nie zdiagnozowano tego zaburzenia w dzieciństwie, nie znaczy, że nie może być ono wykryte w późniejszym życiu. Wiele osób dorosłych nie wie, dlaczego czują się w swym otoczeniu nieswojo, wciąż w głowie huczą im myśli na sto tematów, uczą się nowych rzeczy w innym tempie, stale gubią ważne przedmioty lub wciąż czują nieuzasadniony niepokój. „Radio w mojej głowie. Opowieści o ADHD” Anety Korycińskiej pokazuje, jak wygląda życie z diagnozą ADHD i jak funkcjonować w zgodzie ze sobą.
Książka „Radio w mojej głowie. Opowieści o ADHD” jest już w PRZEDSPRZEDAŻY, premierę będzie miała 14 maja.
Co w niej? Radio!
Życie z odpalonymi kilkoma stacjami radiowymi jednocześnie, bez litości. Wzgórza kreatywności, dokonywanie cudów i niemożliwość wstania z łóżka, syndrom impostora, poczucie własnej wartości poniżej godności, uzależnienia, lęk i pasje, które sprawiają, że chce się żyć. Na smutno i na wesoło. Bez romantyzowania ADHD i bez stawiania się w roli ofiary. Tak chciałam, mam nadzieję, że tak wyszło. Mówię o sobie, ale by opanować ten egoistyczny pamiętnik i by nie sprawiać wrażenia, że każdy tak ma, zaprosiłam jeszcze 18 osób do rozmowy. Zostałam przekaźnikiem, spisałam je, by mogły wybrzmieć jak opowieść. W końcu to książka o różnorodności.