Sposoby i cel ukazywania wydarzeń historycznych w literaturze. Omów zagadnienie na podstawie Potopu Henryka Sienkiewicza. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Ukazywanie wydarzeń historycznych w literaturze rzadko kiedy ma cel czysto kronikarski – z reguły zabieg ten jest stosowany w celu przekazania dodatkowego znaczenia. Świat przedstawiony, choć oparty na faktach, jest wzbogacany o dodatkowe wątki, a niektóre fragmenty bywają wręcz wyolbrzymiane w celu wzmocnienia przesłania, które zazwyczaj ma dodawać otuchy. Wynika to z historii Polski, która przez lata była w niewoli – dzieła literackie odnoszące się do przeszłości mogły podnosić na duchu i głosić wiarę w moralną odnowę Rzeczypospolitej, która przyczyni się do odrodzenia państwa.

Rozwinięcie („Potop”):

Henryk Sienkiewicz w „Potopie” celowo osadził historię Andrzeja Kmicica w realiach potopu szwedzkiego, czyli najazdu Szwedów na Polskę, który miał miejsce w latach 1655–1660. W ostatnim tomie Trylogii, „Panu Wołodyjowskim”, autor napisał wprost, że dzieła powstały „ku pokrzepieniu serc” – miały podnosić na duchu Polaków pozbawionych własnego państwa. Aby wlać w serca nadzieję, Sienkiewicz przedstawił drogę Polaków do moralnej odnowy, czego symbolem była przemiana Andrzeja Kmicica. Szlachcic, początkowo zapatrzony w siebie, butny i egoistyczny, z biegiem wydarzeń wyrósł na prawdziwego patriotę, który poprowadził Rzeczpospolitą do zwycięstwa. Zerwał z maską szlachcica-warchoła i oddał się wspólnej sprawie. Pomimo zdrad we własnych szeregach (takich jak kapitulacja Grudzińskiego w Ujściu czy układ Radziwiłłów z Karolem Gustawem w Kiejdanach) Polacy…