DZIENNIK — jest pisany każdego dnia i ma datę.

14.09.2020 Zacząłem dzień bardzo wcześnie. Mam dziś sprawdzian z części mowy.
15.09…

Np. Dziennik cwaniaczka

PAMIĘTNIK — jest pisany po wielu latach, po jakimś czasie i są w nim wspomnienia.

To był chłodny wrześniowy poranek, nie spodziewałem się jeszcze wtedy, że tego dnia znajdę pamiątkę rodzinną, która odmieni moje życie. Wyszedłem z kolegami na spacer…

Np. Pamiętnik z powstania warszawskiego: 

 Około godz. piątej (po południu) dały się słyszeć odgłosy strzelaniny, huk dział oraz krzyk „hura!”. Wszyscy od razu uświadomili sobie, że to powstanie, choć to słowo znali głównie z książek i historii. Dostrzeżono pierwszego powstańca.

RÓŻNI JE: czas — kiedy to było pisane, bo dziennik jest pisany na bieżąco, a pamiętnik po czasie; różni też zapis, bo w pamiętnik nie musisz pisać dat.

Zwykle polecenie wymaga napisania kilku wpisów z dziennika postaci literackiej. Sprawdź więc, czy znana jest data wydarzeń w książce. Następnie zrób plan wydarzeń. Przy tworzeniu wpisów z datami w formule:

data, miejsce

wpis……

– pamiętaj, by nieustannie informować o własnych emocjach! Musisz wczuć się w postać!

POLECENIE: Napisz fragment (lub fragmenty) dziennika Ligii – bohaterki Quo vadis. Przedstaw, jak zmieniały się uczucia dziewczyny do Marka Winicjiusza. Wypracowanie powinno dowodzić, że bardzo dobrze znasz powieść Henryka Sienkiewicza. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 200 słów.

20.07.60 r., Rzym
Dzisiaj do naszego domu przyszedł młody Rzymianin, zapytałam Pomponii, kto to był, ona odpowiedziała, że jest to bratanek Petroniusza, Winicjusz, powiedziała też, że niedawno wrócił z wojny, dlatego miał te rany. Nawet trochę go polubiłam. Mam nadzieję, że kiedyś będziemy się mogli lepiej poznać.


17.08.60 r., Rzym
Dziś przyszedł znowu Winicjusz, tym razem wyglądał na dużo bardziej zainteresowanego moim towarzystwem. Zaprosił mnie na ucztę do Nerona. Jestem bardzo podekscytowana.


19.08.60 r., Rzym, Zatybrze
Właśnie wróciłam z uczty, na początku wszystko było w porządku, rozmawiałam z Winicjuszem — coraz bardziej mi imponował, okazało się, że jest bardzo czuły i miły. Niestety po pewnym czasie zaczął być trochę zbyt nachalny, nie przeszkadzało mi to na początku, lecz po chwili nie wytrzymałam i uciekłam z pałacu Nerona, aby o wszystkim powiedzieć Pomponii. Była w równym szoku co ja, ponieważ obu nam się wydawał spokojny i uprzejmy. Byłyśmy przestraszone, ponieważ wiedziałyśmy, do czego zdolny był Neron oraz jego przyjaciele. Boje się, że Winicjusz mnie porwie, więc tak jak Pomponia mi powiedziała, ukryje się w domu pewnych niezamożnych chrześcijan.


29.08.60r. Rzym, Zatybrze
Teraz oprócz tego, że szuka mnie Winicjusz to i ludzie Nerona, ponieważ uważają, że jestem winna choroby jego dziecka. Strasznie boję się o swoje życie, lecz Pomponia mówiła, że tutaj mnie nie znajdą, ufam jej. Dowiedziałam się, że któryś z chrześcijan widział na jednej mszy kogoś bardzo podobnego do Winicjusza, mam nadzieje, że nie wie, że tu jestem.

itd.