IMIESŁÓW – ta dziwna forma czasownika

Imie­sło­wy — zmo­ra uczniów i wszyst­kich, któ­rzy piszą. Wymu­sza­ją kon­kret­ną skład­nię i inter­punk­cję. To nie­oso­bo­wa for­ma cza­sow­ni­ka. Taki sza­lo­ny gracz na boisku pił­kar­skim (10 człon­ków dru­ży­ny), któ­ry jako bram­karz — gra w pił­kę noż­ną, a łapie w ręce. 

IMIESŁÓW (hybry­da cza­sow­ni­ka z przy­miot­ni­kiem lub przy­słów­kiem; czy­li jak syrenka!)

a) przy­miot­ni­ko­wy: (jaki?)

czyn­ny - ący np. malujący

bier­ny – ny np. malowany

par­ty­ku­ła “nie”  – pisa­na łącznie

b) przy­słów­ko­wy: (jak?)

współ­cze­sny – ąc np. malując

uprzed­ni - wszy np. malowawszy

par­ty­ku­ła “nie” – pisa­na rozdzielnie

UWAGA! Przy­słów­ko­we zawsze oddzie­laj prze­cin­kiem od innych form czasownika.