Jaka jest narracja w „Przedwiośniu”?

Z narracją w „Przedwiośniu” Stefana Żeromskiego jest bardzo ciekawie. W każdej części  występuje inny typ narracji. 

 
W „Rodowodzie” – narrator to gawędziarz, obiektywny, relacjonuje wydarzenia. Czasami bywa wszechwiedzący.

 
W pierwszej części: narrator trzecioosobowy, zdystansowany wobec wydarzeń i bohatera, obiektywny, ale zmienia się i zaczyna opisywać wydarzenia oczami bohaterów — narracja personalna, mowa pozornie zależna.

W drugiej części — narrator mówi głównie głosem Cezarego Baryki, czasem staje się wszechwiedzący. 

W trzej części — narrator łączy wszystkie poprzednie sposoby opowiadania o świecie i wydarzeniach, relacjonuje wszystko czytelnikowi. Mamy tu też narrację polifoniczną, jak w „Zbrodni i karze” Dostojewskiego. Postaci nawiązuję dialog i konfrontują stanowiska. Z tego też powodu trudno było czytelnikom odszyfrować intencję Żeromskiego, przypisywano mu zgodność ze słowami wypowiadanymi przez postaci.