Tęczowy piątek – scenariusze lekcji z różnych przedmiotów

Historia „Stefana K.” sięga czasów II wojny światowej. Pod tym pseudonimem kryje się nieżyjący już polski aktor Stefan Kosiński (używający także imienia Teofil), który jako młody człowiek bardzo chciał występować w teatrze mimo trwającej niemieckiej okupacji kraju. Poznał wówczas niemieckiego rówieśnika, żołnierza Wehrmachtu, z którym nawiązał romans.

Studia nad nierównością płci w języku prowadzone są od powstania współczesnego ruchu feministycznego w krajach zachodnich, czyli od lat 70 dwudziestego wieku. Językowa niesymetryczność płci widoczna jest na wielu poziomach języka, wpływa ona na nasze postrzeganie świata i na utrwalanie stereotypów.

Postać Vautrina w Ojcu Goriot jest zbudowana z kilku splecionych ze sobą kulturowych stereotypów. Wobec Rastignaca od początku występuje on w roli demonicznego kusiciela. Jednocześnie ma wiele rysów romantycznego bohatera bajronicznego: skłócony ze światem, niepokojący, skrywający mroczną tajemnicę. „Tajemnica” skrywana przez Vautrina okazuje się dwojakiego rodzaju. Jest on przestępcą i jest homoseksualny.

Żyjący w IV wieku p.n.e. Platon, uczeń Sokratesa, zagadnieniu miłości poświęcił dialog Uczta (gr. Symposion). To relacja ze spotkania towarzyskiego w domu poety tragicznego, Agatona. Uczestnicy rozmowy przy winie (takie spotkanie zwali Grecy właśnie symposion) wygłaszają mowy na cześć Erosa.

Przez wieki powszechne było przekonanie, że kobiety i mężczyźni to dwie różne formy jednej płci rozłożone na osi, bez jasnego rozgraniczenia między płcią żeńską i męską. Aż do XVIII wieku na tej osi mieścili się hermafrodyci; ludzie, których płeć zmieniała się z wiekiem; jednostki, które fizycznie były kobietą lub mężczyzną, podczas kiedy ich tożsamość genderowa była przeciwna. Ta wielka różnorodność była uważana za normalną i akceptowalną.

Felieton Tadeusza Boya-Żeleńskiego „Przedwiośnie” ukazał się na łamach „Kuriera Porannego” w 1927 roku. Wykorzystując tytuł szeroko wówczas komentowanej powieści Stefana Żeromskiego, Boy upomina się o równouprawnienie osób homoseksualnych. To pierwszy tego typu tekst w polskiej publicystyce.