Język jest kodem natu­ral­nym i słu­ży prze­ka­zy­wa­niu infor­ma­cji. Moż­na jed­nak wymie­nić kil­ka funk­cji, któ­re spra­wia­ją, że wymia­na myśli jest pre­cy­zyj­na i wie­my, co nadaw­ca chciał prze­ka­zać. Funk­cje języ­ka są w pew­nym sen­sie zwią­za­ne z ele­men­ta­mi aktu komu­ni­ka­cji, o któ­rym piszę w tym wpi­sie.

Funkcje języka:

  1. Funk­cja infor­ma­tyw­na – prze­ka­zu­je infor­ma­cje (tak­że o KONTEKŚCIE). Cha­rak­te­ry­zu­ją ją brak słow­nic­twa nace­cho­wa­ne­go emo­cjo­nal­nie, brak wyra­zów arty­stycz­nych, rze­czo­wość i pre­cy­zyj­ność, obec­ność terminów.
  2. Funk­cja eks­pre­syw­na – tek­sty o tej funk­cji wyra­ża­ją emo­cje NADAWCY. Cha­rak­te­ry­zu­ją ją obec­ność słów nace­cho­wa­nych emo­cjo­nal­nie, zda­nia wykrzyk­ni­ko­we, środ­ki stylistyczne. 
  3. Funk­cja impre­syw­na – ma nakło­nić ODBIORCĘ do kon­kret­nych dzia­łań lub posta­wy. Wystę­pu­je czę­sto w np. rekla­mach, hasłach, porad­ni­kach. Cha­rak­te­ry­zu­ją ją cza­sow­ni­ki w try­bie roz­ka­zu­ją­cym, słow­nic­two oce­nia­ją­ce, for­my kategoryczne. 
  4. Funk­cja poetyc­ka – ma wzbu­dzać emo­cje, wzru­szać. Czy­tel­nik ma zwra­cać uwa­gę nie tyl­ko na treść, ale i for­mę tek­stu wyni­ka­ją­cą z rodza­ju KOMUNIKATU. Cha­rak­te­ry­zu­je ją obec­ność środ­ków stylistycznych
  5. Funk­cja fatycz­na – nawią­zu­je i utrzy­mu­je KONTAKT. Upo­dab­nia tekst do roz­mo­wy, infor­mu­ję o rela­cjach mię­dzy nadaw­cą a odbiorcą. 
  6. Funk­cja magicz­na – ma moc kre­owa­nia rze­czy­wi­sto­ści, zmie­nia­nia jej. Są to życze­nia, prze­kleń­stwa (nie wul­ga­ry­zmy, ale wyra­że­nie złej inten­cji), zaklę­cia np. „miłe­go dnia”, „dużo zdro­wia”, „a niech cię szlag tra­fi”, „abra­ka­da­bra”.
  7. Funk­cja sta­no­wią­ca – ma moc sta­no­wie­nia, zmie­nia­nia rze­czy­wi­sto­ści. Sło­wa nio­są zmia­nę w świe­cie np. „zwal­niam pana z pra­cy”, „ogła­szam was mężem i żoną”,