Wstęp (wprowadzenie):
Biblia wskazuje, że człowiek powinien traktować Boga z bojaźnią – nie powinien się go bać, lecz mieć świadomość, że należy mu oddawać należny szacunek. Pismo Święte mówi bowiem, że początkiem wszystkiego jest Bóg – to on stworzył świat i tchnął życie w człowieka. Stwórca go miłuje, ale ma wobec niego także wymagania. W związku z tym ludzie w relacji z Bogiem powinni być mu całkowicie podporządkowani. Bóg jest sędzią sprawiedliwym i nie ma litości dla tych, którzy postępują wbrew jego woli.
Przykład z lektury:
Człowiek na początku dostał od Boga wszystko, czego tylko mógł chcieć. Przede wszystkim dostał dar życia – został stworzony z prochu na obraz i podobieństwo Boga, a także uzyskał możliwość życia w raju. Człowiek jednak, skuszony przez węża, postanowił złamać boski zakaz (zrobiła to Ewa, gdy zerwała owoc z drzewa poznania dobra i zła). Wskutek tego Bóg – rozzłoszczony – wygnał ludzi z raju, sprawił, że od tego czasu zdobywanie pożywienia jest trudnością oraz przypomniał Adamowi jego miejsce w szeregu (rzekł do niego: „prochem jesteś i w proch się obrócisz”). W innym fragmencie „Księgi Rodzaju” opisana została historia Kaina i Abla – synów Adama i Ewy. Kain był rolnikiem, natomiast Abel pasterzem. Gdy obaj złożyli ofiarę (jeden z płodów ziemi, drugi ze zwierząt), Bóg odtrącił ofiarę Kaina, co rozzłościło mężczyznę – dlatego z zazdrości zabił on swojego brata Abla. W efekcie Kain dostał od Boga karę: jego ziemia nie dawała już żadnych plonów, a on sam musiał stać się tułaczem. „Księga Rodzaju” opisuje też pozytywne przykłady postaci, które zaufały Bogu. Jedną z nich był Abraham. Bóg kazał mu złożyć w ofierze swojego syna Izaaka (miało to stanowić próbę bogobojności). Mężczyzna był gotów to zrobić – gdy dotarł na górę Moria i miał sięgnąć po nóż, objawił mu się anioł, który przytoczył mu słowa Pana: „Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś mi nawet twego jedynego syna”. W ten sposób Bóg przekonał się, że Abraham jest mu wierny i nagrodził go długim życiem.
Kontekst:
Wskazówki dotyczące stosunku człowieka do Boga są także jedną z najważniejszych prawd wiary katolickiej. Zakłada ona, że „Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze”. Religia chrześcijańska opiera się więc na wierze w Sąd Ostateczny, w trakcie którego człowiek zostanie osądzony za swoje czyny. Aby móc spędzić życie wieczne w raju, powinien przestrzegać boskich nakazów – w przeciwnym razie jego dusza trafi do czyśćca lub, jak opisuje „Apokalipsa świętego Jana”, do jeziora ognia.
Zakończenie (podsumowanie):
„Księga Rodzaju” ukazuje, że człowiek powinien być w pełni oddany Bogu – wówczas spotka go za to nagroda. Bóg, jako sędzia sprawiedliwy, może jednak również wymierzać karę. Ta dotyka wszystkich, którzy złamią boskie zakazy.