Konsekwencje zniewolenia człowieka. Omów zagadnienie na podstawie Innego świata Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Zarówno III Rzesza, jak i Związek Radziecki podczas II wojny światowej dążyły do całkowitego zniewolenia swoich więźniów – między innymi Polaków i Żydów przetrzymywanych w obozach pracy, koncentracyjnych i zagłady. Zniewolenie polegało na dehumanizacji (traktowaniu więźniów w sposób nieludzki, zmuszaniu do ciężkiej pracy, pozbawianiu godności), a jego konsekwencją było przede wszystkim złamanie kręgosłupa moralnego przetrzymywanych. Obydwa reżimy chciały, by więźniowie przyjęli moralność obozową: zrezygnowali z systemu wartości opartego na idei humanizmu na rzecz mechanizmów przetrwania.

Rozwinięcie („Inny świat”):

Konsekwencje zniewolenia człowieka ukazano również w „Innym świecie” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, który po pobytach w licznych sowieckich więzieniach został przeniesiony do łagru w Jercewie. Warunki zapewnione przez sowieckie władze były nieludzkie – więźniowie musieli pracować po 12 godzin dziennie na mrozie przy wyrębie lasu, a po powrocie dostawali głodowe racje żywnościowe – dwie łyżki zupy i odrobina chleba (400–700 gramów, w zależności od kotła). Faktyczną władzę w obozie sprawowali urkowie, czyli recydywiści słynący z okrucieństwa, a poczucie strachu potęgowały wszechobecne choroby, na które zapadali więźniowie (między innymi kurza ślepota czy szkorbut).

Celem pobytu w obozie było całkowite zniszczenie człowieka – zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Wycieńczająca praca w połączeniu z ciągłym strachem o własne życie i zależnością od innych sprawiały, że więźniowie odczuwali stałe zagrożenie; każdy musiał liczyć tylko na siebie, traktowano z dystansem innych, rzadko zawierano przyjaźnie, ponieważ obawiano się donosów…