Problem dorastania i społecznej inicjacji bohatera / Młodość jako czas kształtowania własnej tożsamości. Omów zagadnienie na podstawie Przedwiośnia Stefana Żeromskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Dorastanie to okres, w którym człowiek kształtuje swoje poglądy, przechodzi społeczną inicjację i konfrontuje wyobrażenia o świecie z rzeczywistością. Wraz z zakończeniem dzieciństwa i wejściem w dorosłość zanika beztroska – trzeba zacząć podejmować decyzje, umieć oceniać rzeczywistość, nie dać się poddać manipulacjom. To właśnie w okresie dojrzewania następuje ostateczne kształtowanie tożsamości.

Rozwinięcie („Przedwiośnie”):

Stefan Żeromski w „Przedwiośniu” przedstawił trzy etapy dorastania i społecznej inicjacji Cezarego Baryki. Pierwszym z nich była młodość – okres, gdy młody bohater wychowywał się w Baku już tylko pod opieką matki Jadwigi (ojciec Seweryn został powołany do armii). W tym czasie Cezary był nieposłusznym, krnąbrnym dzieckiem, cechowała go naiwność, brak krytycyzmu i podatność na wpływy otoczenia. Młodzieniec zaczął wagarować, a następnie, niesiony rewolucyjnym entuzjazmem, pobił dyrektora i otrzymał wilczy bilet. Wraz z wybuchem rewolucji zaczął angażować się w sprawy polityczne: uczestniczył w wiecach, przyjmował bezkrytycznie rewolucyjne hasła, nie dostrzegał okrucieństwa rewolucji. Etap młodości, okres wielkiego entuzjazmu, był pasmem rozczarowań. Momentem przełomowym była śmierć matki skazanej na ciężkie roboty przez rewolucjonistów. Chociaż niedługo później chłopak przypadkowo odnalazł ojca, także i to nie przyniosło mu ukojenia – Seweryn miał odmienne poglądy, czym wywoływał złość u Cezarego, roztoczył przed synem wizję Polski jako kraju szklanych domów, co okazało się kłamstwem. Za jedyny pozytywny punkt młodości głównego bohatera „Przedwiośnia” można uznać udział w wojnie polsko-bolszewickiej…