Problem dorastania i społecznej inicjacji bohatera / Młodość jako czas kształtowania własnej tożsamości. Omów zagadnienie na podstawie Przedwiośnia Stefana Żeromskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Młodość często utożsamiana jest z witalnością, gotowością do działania i świeżym spojrzeniem. To właśnie w tym okresie kształtowania się osobowości człowiek rozpoczyna w pełni samodzielne i świadome życie: podejmuje pierwsze decyzje, ponosi za nie odpowiedzialność, mierzy się z własnymi pomysłami i konfrontuje wyobrażenia z rzeczywistością. Młodość często postrzega się również jako okres buntu – młodzi wkraczający w dorosłość negują reguły świata, w którym przyszło im żyć, i chcą ułożyć go na nowo.

Rozwinięcie („Przedwiośnie”):

Młodzieńczy bunt nie zawsze musi jednak być zjawiskiem pozytywnym. Człowiek w okresie dojrzewania nie jest jeszcze w stanie odróżnić dobra od zła, jest podatny na manipulacje i może popełnić błąd, którego nigdy później nie zdoła naprawić. Tak właśnie przedstawiał się bunt Cezarego Baryki, głównego bohatera „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego. Młody chłopak w momencie kluczowym z punktu widzenia rozwoju był pozbawiony autorytetu – gdy uzyskał promocję do piątej klasy, jego ojciec Seweryn został powołany do wojska. W tym okresie, będąc wychowywanym wyłącznie przez matkę, młodzieniec zaczął wyrażać bunt wobec rodziny, szkoły i społecznych obowiązków – zaczął wagarować i chuliganić, był bezczelny i nie przykładał się do nauki. Szczeniackie zachowanie sprawiło, że chłopak szybko stracił szansę na normalne życie: po pobiciu dyrektora otrzymał „wilczy bilet” uniemożliwiający przyjęcie do wszystkich szkół…