MOTYW: prze­mia­na

„Pan Tade­usz” Adam Mic­kie­wicz – Jacek Sopli­ca prze­mie­nia się w Księdza Roba­ka, był typo­wym szlach­ci­cem, awan­tur­ni­kiem, duszą towa­rzy­stwa, pija­kiem; prze­mie­nia się w mni­cha, bo chce odpo­ku­to­wać za życia swo­je grze­chy: zabi­cie Stol­ni­ka, dopro­wa­dze­nie do śmierci mat­ki Tade­usza i odda­nie swo­je­go syna pod opie­kę brata;

„Bal­la­dy­na” Juliusz Sło­wac­ki – z wiej­skiej dziew­czy­ny Bal­la­dy­na zamie­nia się w okrut­ną i żądną wła­dzy zabójczynię;

„Opowieść wigi­lij­na” Char­les Dic­kens – Ebe­ne­zer Scro­oge ze złośliwego star­ca dzięki wizy­cie i nauce trzech duchów zamie­nił się w dobro­dusz­ne­go i chętnego do pomo­cy czło­wie­ka, dał Crat­chi­to­wi podwyżkę; zro­zu­miał, że pieniądze nie są najważniejsze i zamiast je gro­ma­dzić, może dzięki nim komuś pomóc;

„Quo vadis” Hen­ryk Sien­kie­wicz – Marek Wini­cjusz zmie­nia się dla uko­cha­nej Ligii i przyj­mu­je wia­rę chrześcijańską, gdyż jest to jej wia­ra; Chi­lon Chi­lo­ni­des zaczy­na jako bied­ny filo­zof, jest opła­ca­ny przez Wini­cju­sza, by odnaj­dy­wał chrześcijan, następnie Chi­lon sta­je się zdraj­cą, a gdy widzi ginących męczeńską śmiercią chrześcijan – obraża Nero­na publicz­nie matkobójcą i pod­pa­la­czem i sam umie­ra jako męczennik; Petro­niusz z dorad­cy ceza­ra w spra­wach sztu­ki i dobre­go sma­ku, wychwa­la jego dzie­ła, ale popa­da w jego nie­ła­skę, bo wyraża szcze­re zda­nie na temat Nerona;

„Syzy­fo­we pra­ce” Ste­fan Żeromski – Mar­cin Boro­wicz bra­ta się z nauczy­cie­la­mi, pro­wa­dzi kółko lite­ra­tu­ry rosyj­skiej, jest ruso­fi­lem, aż do momen­tu prze­czy­ta­nia “Redu­ty Ordo­na” Ada­ma Mic­kie­wi­cza przez Ber­nar­da Zygie­ra; zaczy­na uczęszczać na taj­ne kółka u Gon­ta­li, które współtworzy z kum­pla­mi z gim­na­zjum w Kle­ry­ko­wie; sprze­ci­wia się rusy­fi­ka­cji i sta­je się pol­skim patriotą.

“Mały Książę” Anto­ine de Saint-Exu­pe­ry – Pilot dzięki spo­tka­niu z Księciem odkry­wa znów w sobie dziec­ko i wrażliwość, sta­je się tym, kim był wie­le lat temu; zacho­dzi w nim prze­mia­na z doro­słe­go, który nie­ustan­nie wyko­nu­je obowiązki i nie ma chwi­li, by pomyśleć, kim jest w czło­wie­ka, który doce­nia przyjaźń, miłość, dba o kon­tak­ty z bliskimi.