„Radio w mojej głowie. Opowieści o ADHD” – ostatnia szansa na zakup!
Jeśli jeszcze nie sięgnęliście po książkę „Radio w mojej głowie. Opowieści o ADHD” autorstwa Anety Korycińskiej, znanej również jako Baba od polskiego, to jest to ostatni moment, by to zrobić! Wydana przez Prószyński i S-ka, książka cieszyła się ogromnym zainteresowaniem i… nakład właśnie się kończy!
Uwaga! Końcówka nakładu:
Ostatnie egzemplarze dostępne są na Allegro – wszystkie z autografem! To wyjątkowa okazja dla kolekcjonerów i czytelników, którzy chcą mieć w swoich zbiorach coś naprawdę osobistego. W księgarniach mogą być jeszcze pojedyncze sztuki, ale w magazynach wydawnictwa już ich nie znajdziecie.
Dlaczego warto?
„Radio w mojej głowie” to książka pełna szczerości i humoru, która pomaga lepiej zrozumieć ADHD – zarówno z perspektywy osób z tym zaburzeniem, jak i ich bliskich. To nie tylko opowieść o wyzwaniach, ale też o akceptacji i budowaniu wspólnoty wokół tematu neuroróżnorodności (diagnozowanej u dorosłych).
Nie przegapcie tej okazji! Dziękujemy za Wasze wsparcie i ogromne zainteresowanie książką. ❤
👉 Zamów teraz na Allegro i zdobądź egzemplarz z autografem!
Aneta Korycińska (Baba od polskiego) & Prószyński i S-kaKSIĄŻKA E EMPIK: HTTPS://WWW.EMPIK.COM/RADIO-W-MOJEJ-GLOWIE-OPOWIESCI-O-ADHD-ANETA-KORYCINSKA,P1474515661,KSIAZKA-P
Puzzel jako symbol autyzmu pojawił się w 1963 r. – wymyśliła go organizacja National Autistic Society. Chciano w ten sposób zasugerować, że osoby z autyzmem cierpią z niewyjaśnionego powodu. Stworzono zatem logo puzzla z łkającym dzieckiem, by pokazać, że autyzm to tragedia.
W 1999 r. fundacja Autism Society of America stworzyła wstążkę składającą się z wielu kolorowych puzzli jako symbol świadomości autyzmu. Chcieli w te sposób pokazać złożoność autyzmu, a intensywne barwy miały sygnalizować nadzieję na jak najszybsze rozpoznawanie sygnałów autyzmu oraz wczesną interwencję.
Od 2005 r. dominuje symbol niebieskiego puzzla stworzony przez Autism Speaks. Niestety organizacja zasłynęła opinią, wg której autyzm to choroba, na dodatek wieku dziecięcego; nazywali go epidemią XXI wieku. Dodatkowo niebieski kolor miał sugerować, że spektrum dotyka przede wszystkim chłopców.
Organizacja poszła po rozum do głowy, jednak dawniej wygłaszane przez nią tezy sprawiły, że stała się symbolem nienaukowości i stereotypizacji.
Tak wykorzystanie stereotypów skomentowała Katarzyna Zwolska-Płusa:
Z jakichś powodów neurotypowy świat woli widzieć osoby w spektrum jako chore, nieszczęśliwe, trudne. Być może to wynik prymitywnego strachu. Bo inność rodzi złość. Inność trzeba naprawiać, dostosowywać.
AUTYZM to
- nie jest choroba, choroby się leczy, to inny sposób funkcjonowania;
- nieneurotypowość występująca u ludzi wszystkich płci i w różnym wieku;
- nie jest tragedia, ale może utrudniać funkcjonowanie w społeczeństwie, być czynnikiem nasilającym zaburzenia depresyjne, lękowe, odżywiania, ale to życie nie musi być koszmarem;
- różnorodność – ma różne cechy i ich nasilenie;
- niejednoznaczność – każda osoba z autyzmem jest sobą, nie podstawisz jej pod wzór.