LITERATURA

„Mistrz i Mał­go­rza­ta” Micha­ił Buł­ha­kow – Mistrz jest alter ego Buł­ha­ko­wa i nowym wcie­le­niem Fau­sta, cier­pi z powo­du kry­ty­ki swo­je­go dzie­ła, potrze­bu­je kobie­ty-muzy, by pisać; 

„Evvi­va l’arte” Kazi­mierz Prze­rwa-Tet­ma­jer – arty­sta gar­dzi fili­strem, żyje w bie­dzie, ale odda­je się sztuce; 

„Exe­gi monu­men­tum” Hora­cy – twór­czość jest jak pomnik, któ­ry prze­trwa przez wie­ki i spra­wi, że pamięć o arty­ście nie zginie; 

„Pieśń XXIV” Jan Kocha­now­ski para­fra­zu­je Hora­ce­go i mówi o tym, że pamięć o nim nigdy nie zgi­nie, bo jest arty­stą, non omnis moriar, więc nie ma co pła­kać na jego pogrzebie; 

„Nie-boska kome­dia” Zyg­munt Kra­siń­ski – Orcio jest nie­wi­do­my i na doda­tek jest dziec­kiem, to daje w tra­dy­cji roman­tycz­nej dużo wraż­li­wo­ści, wymy­śla nawet sło­wa modli­twy, cze­go ojciec nie pochwa­la, cho­ciaż sam marzył kie­dyś o byciu arty­stą i jako Mąż poszedł za złud­ną muzą i zdra­dził z poezją życie rodzinne;

„Wese­le” Sta­ni­sław Wyspiań­ski  – Poeta to Kazi­mierz Prze­rwa-Tet­ma­jer – marzy o wiel­kich boha­te­rach i poezji, któ­ra będzie oddzia­ły­wa­ła na czy­tel­ni­ków, a jed­no­cze­śnie chce pisać wg zasa­dy ”sztu­ka dla sztu­ki” – nie umie tego pogo­dzić, czu­je nie­moc, jest dekadentem;

„Kon­rad Wal­len­rod” Adam Mic­kie­wicz – waj­de­lo­ta czy­li bard wycho­wu­je Kon­ra­da na mści­cie­la i śpie­wa pie­śni o jego roli oraz histo­rii, jest nauczy­cie­lem moral­no­ści, honoru;

„Dzia­dy cz. III” Adam Mic­kie­wicz – Kon­rad nazy­wa się mistrzem, jest pysz­ny (hybris), nie było lep­sze­go przed nim i po nim nie będzie, mogą jego śpie­wu słu­chać tyl­ko Bóg i natu­ra; ludzie nie są goto­wi na wiel­kość jego słów; 

”Dro­ga nad prze­pa­ścią w Czu­fut-Kale” Adam Mic­kie­wicz – piel­grzym pozna­je tajem­ni­ce ist­nie­nia, znaj­du­je wśród prze­pa­ści odpo­wiedź na pyta­nia meta­fi­zy­ków, jest to kon­cep­cja roman­tycz­ne­go poety, któ­ry dostrze­ga wię­cej, bo jest wybrańcem; 

”Testa­ment mój” Juliusz Sło­wac­ki – pod­miot lirycz­ny cier­piał z naro­dem, nie był wyjąt­ko­wy, sta­rał się być jak naj­bli­żej ludzi i ich emo­cji, poświę­cił się dla ojczy­zny, pisząc utwo­ry – wspie­rał słowem. 

”Pan Tade­usz” Adam Mic­kie­wicz – Epi­log – pod­miot lirycz­ny, alter ego auto­ra mówi o tym, gdzie i dla­cze­go pisze epos i wyra­ża nadzie­ję, że jego księ­gi będą czy­ta­ne we wszyst­kich domach. 

    FILM 

„Powi­do­ki” reż. Andrzej Waj­da – o Wła­dy­sła­wie Strze­miń­skim i trud­no­ściach twór­cy w okre­sie sta­li­ni­zmu, o roli sztu­ki w życiu społecznym; 

„Twój Vin­cent” – bio­gra­fia Vin­cen­ta van Gogha w sty­lu jego malar­stwa i opo­wia­da­ją­cy o jego wraż­li­wo­ści i samotności; 

„Ostat­nia rodzi­na” reż. Jan P. Matu­szyń­ski  – o życiu Zdzi­sła­wa Bek­siń­skie­go i jego rodzi­nie, w któ­rej nikt poza sztu­ką się nie liczył, o samot­no­ści emo­cjo­nal­nej życia z arty­stą, któ­ry jest aspo­łecz­ny i głów­nie fascy­nu­je się tym, co wymyśla;

 „Ray”; „Ska­za­ny na blu­esa”, „Spa­cer po linie”; „Bohe­mian Rhap­so­dy”; – fil­my bio­gra­ficz­ne o muzykach

 „Roc­ket­men” – histo­ria Elto­na Joh­na, czło­wie­ka wraż­li­we­go, któ­ry przez lata zma­gał się z uza­leż­nie­nia­mi i pro­ble­ma­mi psychicznymi; 

„Gre­en Book” reż. Peter Far­rel­ly ‑o Doni Shir­leyu czar­no­skó­rym pianiście;

”Zako­cha­ny Goethe” reż. Phi­lipp Stolzl – o inspi­ra­cjach i two­rze­niu „Cier­pień mło­de­go Wertera”; 

”Whi­plash” – o perkusiście; 

”Ama­de­usz” gro­te­sko­wy  film o życiu Mozarta; 

    MUZYKA 

Don McLe­an – „Vin­cent (Star­ry, Star­ry Night)” o Vin­cen­cie van Goghu; 

INNE SZTUKI: TEATR, MALARSTWO, RZEŹBA