Opowiem Wam dziś za Paktofoniką o tym, co mnie boli.

Zwroty:
„między Warszawą a Krakowem”
powodują bolesne analogie:
„między Bogiem a prawdą”
chociaż
jedyną słuszną jest konstrukcja bezprzyimkowa – „Bogiem a prawdą”

Podobne analogie powodują błąd: „*wszem i wobec”, bo tworzymy tę konstrukcję na wzór: „wszystko i nic”, „krótko i węzłowato”, a nie powinno tu być spójnika, mówimy zatem jedynie „wszem wobec”.

„Pożegnalnymi łzami pozwólcie się skropić! Oznajmuję wszem wobec, że idę się topić”
Pisał Adam Mickiewicz w „Zającu i żabie”.

A skąd ta forma?

Kiedyś „wszem i w obec każdemu z osobna” – oznaczało wszystkim w ogólności, jednak wyraz „obec” zanikł i występuje dziś tylko w przyimku „wobec”, co powoduje liczne problemy.

Chcesz więcej ciekawostek językowych? Obserwuj @babaodpolskiego

#babaodjezyka #babaodjęzyka #bogiemaprawda #poradniajezykowa #poradniajęzykowa #wszemwobec #adammickiewicz #językpolski #jezykpolski #poprawnapolszczyzna