Koszyk

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Facebook

Kopiowanie treści ogólnodostępnych wymaga zaznaczenia źródła i może być wykorzystywane tylko do własnych celów edukacyjnych. Czerpanie jakikolwiek korzyści z mojej pracy jest zabronione, a takie sprawy są śledzone przez prawniczkę od własności intelektualnej.

PATRONITE

Możesz zostać moim patronem/moją patron­ką: https://​patro​ni​te​.pl/​b​a​b​a​o​d​p​o​l​s​k​i​e​go/

Pierwsza @babaodpolskiego

Znaj­dziesz mnie w sie­ci od 2016 r.

Instagram

ALE JAZZ! PODCAST (poniżej lista odcinków)

© 2022 Baba od polskiego.

Powered by WordPress.

Theme by Anders Norén.

Kategoria: ryki epigrafiki

Epi­gra­fy wyry­te na tabli­cy Fb. 

lubisz tę pracę

Uczę wie­lu obco­kra­jow­ców i wtor­ki to uro­czy dzień, gdy odkry­wam wspól­ne homo­ni­my dla języ­ka pol­skie­go i hisz­pań­skie­go; a następ­nie z brać­mi Sło­wia­na­mi sko­ja­rze­nia przy­­wó­d­cy­­/prze­­wó­d­cy­­/przy-wód­ce. Dzi­siaj spy­ta­no mnie o róż­ni­cę mię­dzy kuca­niem, a klę­cze­niem. Oso­bli­we pyta­nie, ale ożywiłam...

życie to bojowanie

Pra­ca polo­ni­sty to wiecz­ny prze­kład z lite­rac­kie­go na zro­zu­mia­ły, z pol­skie­go na ich, więc ryzy­ko uprosz­czeń jest pew­ne. Dziś na lek­cji o Sępie Sza­rzyń­skim w trak­cie tłu­ma­cze­nia jak moż­na rozu­mieć roz­kosz, z któ­rą trze­ba „bojo­wać”, powie­dzia­łam, że to nie tyl­ko erotyzm,...

ryczy z bólu ranny łoś – nauczyciel

Lek­cje o „Ham­le­cie” spra­wia­ją mi dzi­ką satys­fak­cję, gra­ni­czą­cą z dozna­niem epi­fa­nii. Tekst boga­ty w sło­wa, któ­re same żyją; boha­ter roman­tycz­ny, emo­cjo­nal­ny, roz­dar­ty. Żyję tym i rzu­cam cyta­ta­mi z Szek­spi­ra naprze­mien­nie z Mic­kie­wi­czow­ski­mi. Pły­nę. Yhm. Płynęłabym,...

rozstrzygnięcie plebiscytu młodzieżowe słowo roku 2017

Odja­nie­paw­lić pozna­łam nie przez smart­fi­cę, ale dzię­ki moim uczniom, któ­rzy usta­wi­li mi kie­dyś JP2 na tape­cie. Oczy­wi­ście moją reak­cją było wte­dy jed­no wiel­kie iks­de, ale nie rozu­mia­łam jesz­cze tego zja­wi­ska. Dziś ogło­szo­no wyni­ki ple­bi­scy­tu na młodzieżowe...

tramwajem na SOR

Jadę tram­wa­jem. Myk! Czło­wiek zła­mał bio­dro na sie­dzą­co. (Strzeż­cie się, bo nie zna­cie dnia i godzi­ny.) Mój tram­waj robi teraz za karet­kę – pięk­na i szyb­ka akcja. To jedzie­my na SOR. Tram­wa­jem na SOR.

Odyniec

Samo­chód. Tro­chę GPS szwan­ku­je. “Jeśli nie możesz zna­leźć uli­cy Karo­lin­ki, to wpisz tę więk­szą, War­cho­ła”. “Jakie­go War­cho­ła?”. Ze zdzi­wie­niem, że nie wiem: “Ta przy ROD Moko­tów”. “Odyń­ca!” Chrum!  Bied­ny Anto­ni Odyniec

Ożeniam się

Czło­wiek dnia – Bar­tek. Król wyprze­da­ży gara­żo­wej. Poży­czył ze sto­iska obok szma­rag­do­wy, pla­sti­ko­wy pier­ścio­nek i powie­dział: “oże­niam się z tobą”. Pięk­na spra­wa. Trze­ci pier­ścień w moim życiu. Póź­niej musiał go oddać.