Jedni ciągle mylą terminy i żyją w poczuciu winy. Inni nie potrafią ustać w miejscu i narzekają na pracoholizm. Opowieści dorosłych o ADHD.
Kiedy usłyszałam diagnozę w wieku 33 lat, poczułam niesamowitą ulgę, popłakałam się ze szczęścia, że w końcu wiem, co mi jest. Skąd się biorą myśli samobójcze, kolejne depresje, skoro prowadzę dość szczęśliwe życie. Dlaczego nie mam kontaktu ze swoim ciałem, nie umiem odczytywać sygnałów, kiedy jest zmęczone i trzeba się zatrzymać. Zrozumiałam, że ADHD w moim przypadku to nadmiar myśli w głowie, a nie nadmierna ruchliwość.
Książka „Radio w mojej głowie. Opowieści o ADHD” jest już w SPRZEDAŻY!
Co w niej? Radio!
Życie z odpalonymi kilkoma stacjami radiowymi jednocześnie, bez litości. Wzgórza kreatywności, dokonywanie cudów i niemożliwość wstania z łóżka, syndrom impostora, poczucie własnej wartości poniżej godności, uzależnienia, lęk i pasje, które sprawiają, że chce się żyć. Na smutno i na wesoło. Bez romantyzowania ADHD i bez stawiania się w roli ofiary. Tak chciałam, mam nadzieję, że tak wyszło. Mówię o sobie, ale by opanować ten egoistyczny pamiętnik i by nie sprawiać wrażenia, że każdy tak ma, zaprosiłam jeszcze 18 osób do rozmowy. Zostałam przekaźnikiem, spisałam je, by mogły wybrzmieć jak opowieść. W końcu to książka o różnorodności.