Czy słyszeliście o Ewie, która mimo urodzenia i wychowania sześciorga dzieci została pisarką?
To dzisiejsza bohaterka cyklu „Superbaby”!
Ewa Felińska to powieściopisarka, konspiratorka i zesłanka syberyjska. We wczesnym dzieciństwie straciła ojca, Zygmunta Wendorffa, a następnie została oddana przez matkę, Zofię z Sagajłłów, na wychowanie do zamożnych krewnych we wsi Hołynce pod Słuckiem. Później zaopiekował się nią Stanisław Wendorff, bliski krewny jej ojca, mieszkający w Boratyczach z dwoma córkami. W 1811 r. w wieku osiemnastu lat wyszła za mąż za Gerarda Felińskiego i zamieszkała z nim w majątku w Wojutynie na Wołyniu. Urodziła sześcioro dzieci, w tym Zygmunta Szczęsnego, w przyszłości duchownego i świętego katolickiego.
Po śmierci męża w 1833 r. przeprowadziła się do Krzemieńca, gdzie zaprzyjaźniła się z Salomeą Bécu, matką Juliusza Słowackiego. Poznała tam także Stanisława Konarskiego i przyłączyła się do jego działalności spiskowej jako przewodnicząca Towarzystwa Kobiecego. Organizowała i nauczała w tajnych szkółkach dla wiejskich dzieci i ubogich panien.
W 1838 r. została aresztowana i skazana na konfiskatę majątku i „wieczne zamieszkanie” do Berezowa w guberni tobolskiej na Syberii. Spędziła tam dwa lata, następnie przeniosła się do Saratowa. Jej dziećmi zaopiekowała się najstarsza córka Paulina. Ewa do kraju wróciła w 1844 r. Zamieszkała w Wojutynie, który jako majątek jej męża nie został jej skonfiskowany, i poświęciła się pisarstwu — wydała powieści obyczajowe „Hersylia” (1849), „Pan Deputat” (1852) i „Siostrzenica i ciotka” (1853), a także „Wspomnienia z podróży do Syberii i pobytu w Berezowie i Saratowie” (1849-1850). Zmarła w 1859 roku w wieku 66 lat.