Poświęcenie się w imię wyższych wartości. Omów zagadnienie na podstawie Mitologii (cz. I Grecja) Jana Parandowskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Jedną z postaw propagowanych przez literaturę jest poświęcenie się w imię wyższych wartości. Autorzy z wielu epok literackich próbują poprzez pozytywne przykłady wykazać, że świadoma rezygnacja z własnego dobra na rzecz ważniejszych spraw jest zachowaniem godnym naśladowania, a gotowość do poświęcenia własnego życia może być oznaką największego oddania.

Rozwinięcie („Mitologia”):

Słownik Języka Polskiego definiuje poświęcenie jako „czyn ofiarny, pełen bohaterstwa i samozaparcia”. Aby złożyć w ofierze ważną dla siebie wartość, należy wykazać się hartem ducha – w takiej sytuacji człowiek musi mieć bowiem świadomość tego, że przyjdzie mu się zmierzyć z trudnymi konsekwencjami swojego czynu. Motyw poświęcenia w imię wyższych wartości pojawiał się już w antycznych tekstach. Aktu poświęcenia dokonał między innymi Prometeusz, któremu przypisuje się ulepienie człowieka z gliny i łez. Grecki tytan wykradł z Olimpu ogień i dał go człowiekowi, chociaż wiedział, że jego działanie nie spodoba się Zeusowi – ogień sprawił, że ludzkość mogła się obronić i zapanować nad naturą. Ponadto Zeus obawiał się wszystkiego, co jest wytworem człowieka, dlatego przygotował zemstę: stworzył Pandorę – piękną kobietę – i dał jej posag w postaci szczelnie zamkniętej beczki. Wskutek nieroztropności brata Prometeusza – Epimeteusza – beczka została otwarta, a na ludzkość spadły smutki, troski i choroby. Grecki tytan postanowił zemścić się na Zeusie (chociaż wiedział, że może to oznaczać dla niego straszliwą karę). Wykorzystał do tego naradę bogów, w trakcie której zastanawiano się, co powinno być składane im w ofierze. Jak pisze Jan Parandowski w Mitologii, „osobno złożył mięso…