Wstęp (wprowadzenie):

Wizje zaświatów w literaturze wynikają bezpośrednio z wierzeń, które towarzyszyły ludziom od najdawniejszych czasów. Zarówno starożytni Grecy, jak i wierzący w Boga Jahwe, uważali, że w zaświatach dusze są oceniane za swoje zachowanie za życia, a następnie trafiają do piekła albo do raju.

Rozwinięcie (Mitologia):

Starożytni Grecy wierzyli, że po śmierci dusza idzie do Hadesu. Aby jednak dostać się do świata umarłych, trzeba pokonać Styks, rzekę, która łączy się z wodami boleści, lamentu i zapomnienia. Dusza jest zbyt słaba, aby móc przeprawić się przez te wody, dlatego trzeba poprosić o pomoc Charona, syna Nocy. On zaś pomaga tylko za opłatą, dlatego dusza musi mieć przy sobie obol – miedziany pieniążek; bliscy zmarłego wkładali mu go do ust. Po pokonaniu rzeki spotyka się Cerbera – psa z trzema głowami, który budzi strach, ale w rzeczywistości jest uprzejmy dla wchodzących – jego zadaniem jest pilnowanie, aby dusza nie wróciła na ziemię. Następnie trafia się do…

Zbiór opracowań zagadnień z puli pytań jawnych na maturę ustną 2024 z języka polskiego pozwoli Ci jeszcze lepiej przygotować się do egzaminu! W ebooku omawiam wszystkie zagadnienia z Mitologii oraz podaję konteksty z innych lektur obowiązkowych. Znajdziesz tu między innymi omówienie tematu „Jakie wizje zaświatów można odnaleźć w literaturze?” na podstawie Mitologii Jana Parandowskiego.

Jeśli to czytasz — daj mi znać 🧡 na swoim ulubionym kanale: