LITERATURA 

„Dzia­dy cz. III” Adam Mic­kie­wicz – sen więź­nia o woli wybrań­ca; mała impro­wi­za­cja o tym, że Rosja jako kruk prze­sła­nia widok na Pol­skę; Wiel­ka Impro­wi­za­cja uka­zu­je wewnętrz­ne potrze­by i pychę; widze­nie księ­dza Pio­tra jest pro­ro­cze z wizją mesja­ni­zmu i mesja­sza, widze­nie Ewy tłu­ma­czy jej rze­czy­wi­sto­ścią, sen sena­to­ra uka­zu­je jego lęki, pani Rol­li­son jest nie­wi­do­ma, więc widzi wię­cej i cho­ciaż nikt jej nie powie­dział, czu­ła, że jej syn umarł

„Zbrod­nia i kara” Fio­dor Dosto­jew­ski – sen o koby­le jest przed zbrod­nią i uka­zu­je oba­wy Rodio­na przed tym, czy potra­fi być okrut­ny i zabić sta­rą; sen o tym jak śled­czy tłu­cze gospo­dy­nię Rodio­na – wal­czy w nim wyrzut sumie­nia; sen o powro­cie na miej­sce zbrod­ni, znów widzi w kącie sta­rą, któ­ra się z nie­go śmie­je, on ją ude­rza, a ona się nadal śmie­je – dla boha­te­ra to dowód na to, że nie umar­ła ona, tyl­ko on jako nad­czło­wiek; sen na katordze

“Pro­ces” Franz Kaf­ka – oni­ryzm, mia­sto jako labi­rynt, trud­no poła­pać się w topografii

„Skle­py cyna­mo­no­we” Bru­no Schulz – wspo­mnie­nia z cza­sów dzie­ciń­stwa zabar­wio­ne sym­bo­li­ką i oni­ry­zmem, wszę­dzie moż­na się zgubić

„Mistrz i Mał­go­rza­ta” Micha­ił Buł­ha­kow – sny boha­te­rów, któ­rzy widzie­li się z Wolan­dem oraz pacjen­tów szpi­ta­la psy­chia­trycz­ne­go, któ­ry prze­no­sił ich w róż­ne miej­sca, a im się wyda­wa­ło, że śnią

„Lal­ka” Bole­sław Prus – sen Iza­be­li o Apol­li­nie, uwa­ża, że nale­ży jej się taki pięk­ny męż­czy­zna – uka­zu­je jej potrze­by; sen o Wokul­skim jako o mon­strum z czer­wo­ny­mi dłoń­mi, któ­re ją osa­cza – uka­zu­je jej lęki; gdy zaczy­na coś czuć do Wokul­skie­go – ma zły sen, że Sta­ni­sław zosta­nie postrze­lo­ny pod­czas poje­dyn­ku z Krze­szow­skim; Wokul­ski wie­lo­krot­nie mówi, że spa­da na nie­go coś takie­go, jak sen; Rzec­kie­mu, któ­ry jest intro­wer­ty­kiem, śni mu się, że musi iść do teatru, zasiąść w pierw­szym rzę­dzie i dosta­je kalesony

“Tren XIX” Jan Kocha­now­ski – mat­ka jako Cyce­ron uspo­ka­ja pod­miot lirycz­ny, przy­cho­dzi z jego cór­ką, mówi, że lepiej jej mar­twej niż żywej, bo dzię­ki temu unik­nę­ła wie­lu nie­przy­jem­no­ści i bólu, któ­ry cze­ka kobie­ty (Kocha­now­ski jako femi­ni­sta) i mówi mu, by zno­sił ludz­kie przy­go­dy po ludz­ku i pozwo­lił sobie na żało­bę, ale by też odna­lazł spokój

    FILM

„Requ­iem dla snu” reż. Dar­ren Aro­no­fsky – o nar­ko­ty­kach, uza­leż­nie­niu i bra­ku szczę­ścia, wszy­scy są jak w mali­gnie, błą­dzą jak we śnie

    MUZYKA.

“Sen o War­sza­wie” Cze­sław Nie­men – uwiel­bie­nie mia­sta, przez któ­re pły­nie rze­ka, a w wodzie odbi­ja się słoń­ce. hymn Legii (L)

„Sen o przy­szło­ści” Syl­wia Grzesz­czak – ide­al­ny zwią­zek był niczym sen, budzi się z niego

„Sen à la tren” Lao Che – o śpią­cym naro­dzie, któ­ry nie anga­żu­je się w poli­ty­kę, sta­nie się mię­sem armatnim

    INNE SZTUKI:     TEATR, MALARSTWO, RZEŹBA

“Atmos­fe­ra sen­ne­go kosz­ma­ru gra­fi­ka z cyklu Kapry­sy” Fran­si­sco Goya

Jeżeli chcesz mnie wesprzeć w popularyzacji wiedzy o języku i literaturze polskiej — możesz zostać moim patronem/moją patronką: https://patronite.pl/babaodpolskiego/ - grosik daj babie, sakiewką potrząśnij. ;)