LITERATURA

„Mistrz i Mał­go­rza­ta” Micha­ił Buł­ha­kow- Woland prze­po­wia­da Ber­lio­zo­wi, że zosta­nie mu odcię­ta gło­wa„ na doda­tek przez kobie­tę; Ber­lioz igno­ru­je te sło­wa, ale w oko­li­cy torów tram­wa­jo­wych odsu­wa się od szyn – los chciał (fatum), że sta­nął na olej wyla­ny przez Anusz­kę, wpadł pod tram­waj, a jego odcię­ta gło­wa poto­czy­ła się ulicą; 

“Mak­bet” Wil­liam Szek­spir – Mak­bet spo­ty­ka widź­my – w ory­gi­na­le to Moj­ry, panie losu – prze­po­wia­da­ją mu wła­dzę, że zosta­nie tanem Kaw­do­ru i kró­lem; Mak­bet przy­śpie­sza reali­za­cję prze­po­wied­ni; dru­ga wróż­ba mówi o tym, że zabi­je go ktoś, kto nie jest zro­dzo­ny z łona mat­ki, ale dopie­ro wte­dy, gdy las Bir­nam podej­dzie pod zamek – oczy­wi­ście prze­po­wied­nia się spełnia;

“Wese­le” Sta­ni­sław Wyspiań­ski – Wer­ny­ho­ra pro­si Gospo­da­rza o wyko­na­nie pla­nu, zebra­nie wszyst­kich miesz­kań­ców i zagra­nie na rogu, któ­ry ma być sym­bo­lem roz­po­czę­cia powsta­nia – dopie­ro, gdy się zjed­no­czą, uda się odzy­skać nie­pod­le­głość – nie­ste­ty szan­sa zosta­je zaprze­pasz­czo­na, Gospo­darz odda­je róg i zada­nie pija­ne­mu druż­bie Jaś­ko­wi, ten gubi róg; wszy­scy zapa­da­ją w marazm, tań­czą cho­cho­li taniec

“Dzia­dy cz. III” Adam Mic­kie­wicz – prze­po­wied­nia Anio­ła Stró­ża doty­czą­ca Więź­nia, mówi, że jest on wybrań­cem, że odmie­nią się jego losy – Wię­zień budzi się, czu­je swo­ją moc, zmie­nia imię z Gusta­wa w Kon­ra­da; w sce­nie wię­zien­nej Kon­rad dozna­je wizji – jest to mała impro­wi­za­cja, leci jako orzeł, ale widok na Pol­skę zasła­nia mu wiel­ki kruk – Rosja; następ­nie prze­ży­wa Wiel­ką Impro­wi­za­cję, uwa­ża się za wybit­ną jed­nost­kę, prze­wyż­sza Boga, zosta­je opę­ta­ny; Ksiądz Piotr ratu­je go – prze­pro­wa­dza egzor­cy­zmy i jest goto­wy poświę­cić swo­ją duszę za duszę tego zagu­bio­ne­go bluź­nier­cy, ma też wizję mesja­ni­zmu, że Pol­ska zmar­twych­wsta­nie, że uda się poko­nać zabor­cę i zdo­być wol­ność; Ewa – praw­do­po­dob­nie uko­cha­na Gusta­wa, nie wie, gdzie znaj­du­je się jej uko­cha­ny, dozna­je wizji, w któ­rej Mat­ka Boska wraz z małym Jezu­sem zbie­ra­ją kwia­ty z jej ogro­du, Jezus poda­je Ewie różę, któ­ra ma twarz Kon­ra­da – jest to wizja wyba­cze­nia mu grze­chów, ponie­waż jest on niczym Pro­me­te­usz, któ­ry zbun­to­wał się prze­ciw­ko bogom dla miło­ści do człowieka/narodu; Sena­tor śni kosz­mar zesła­ny mu przez dia­bły – popa­da w nim w nie­ła­skę cara; pani Rol­li­son, cho­ciaż jest nie­wi­do­ma, to czu­je, że jej syn zosta­nie zabi­ty; Ksiądz Piotr mówi Peli­ka­no­wi i Dok­to­ro­wi, że umrą w noc balu – wszyst­ko się speł­nia; a na koniec czę­ści dra­ma­tycz­nej Ksiądz Piotr mówi Kon­ra­do­wi, że jest on wybrań­cem i że wyru­szy w dale­ką podróż – fak­tycz­nie tak się dzie­je, Kon­rad zosta­je wysła­ny do Rosji i jedzie do Petersburga.

    FILM 

    MUZYKA 

INNE SZTUKI: TEATR, MALARSTWO, RZEŹBA