Losy młodzieży polskiej jako temat utworu literackiego. Omów zagadnienie na podstawie Dziadów części III Adama Mickiewicza. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Losy polskiej młodzieży są częstym tematem utworów literackich ze względu na bogatą symbolikę młodości – okresu poszukiwania własnej drogi, a także bezkompromisowej walki o lepszy świat. To właśnie młodym – studentom zaangażowanym w działania na rzecz niepodległości Polski – Adam Mickiewicz zadedykował III część „Dziadów”, nazywając ich „narodowej sprawy męczennikami”. Postawa polskiej młodzieży kontrastowała bowiem z gnuśnością nie tylko starszych pokoleń, lecz także z postawą arystokracji, która, pogodzona z brakiem szans na obalenie carskiego zwierzchnictwa, dbała jedynie o luksusy i własne przyjemności.

Rozwinięcie („Dziady” cz. III):

Polska młodzież w „Dziadach” została ukazana przez Mickiewicza jako grupa ludzi kierujących się ideałami i marzeniami o wolnej ojczyźnie, gotowych do największego poświęcenia, nieulegających carowi. Ze względu na bezkompromisowość studenci walczący z zaborcą byli ofiarami represji – mimo wszystko nie tracili ducha walki, ponieważ wierzyli w słuszność swoich działań. W opisach losów młodzieży nie brakuje martyrologii: carskie władze były nieugięte w szykanowaniu przeciwników politycznych, stosowały przemoc i terror, ale nie mogły osiągnąć swoich celów. Oddaje to bajka Goreckiego, którą opowiada współwięźniom Żegota: ziarnem, zakopanym przez szatana (cara) jest polska młodzież, której cierpienia wydadzą plon i wzmocnią patriotyzm następnych pokoleń. Przedstawione w „Salonie Warszawskim” postawy towarzystwa przy drzwiach kontrastowały z towarzystwem stolikowym, związanym z rosyjskimi elitami, spędzającym czas na zabawach i balach. Podczas gdy młodzi cierpieli, walcząc za Polskę, arystokraci wręcz przeciwnie – wyrzekali się polskości i zachwycali zagranicą, a jedynym powodem zmartwień była nieobecność w Warszawie Nowosilcowa, który umiał zapewnić dobrą zabawę na wszystkich balach.

Kontrast między młodzieżą a elitą został przedstawiony między innymi na przykładzie reakcji towarzystwa stolikowego na opowieść Adolfa o Cichowskim. Podczas gdy młodzież przejmowała się losem więźnia, który był przez wiele lat torturowany i w efekcie wrócił po latach do domu wyniszczony, obłąkany, zlękniony, elita zdawała się przechodzić obojętnie obok krzywd Cichowskiego. Szambelan zdołał opuścić towarzystwo przed rozpoczęciem historii, twierdząc, że samo słuchanie takich relacji może być niebezpieczne, natomiast literaci starali się zbagatelizować temat.

Bohaterstwo studentów zostało ukazane między innymi w scenie więziennej, gdy do celi Konrada udali się inni więźniowie, aby spędzić razem Wigilię Bożego Narodzenia. Jan Sobolewski wspomniał między innymi o postawie Janczewskiego – więźnia, który był przetrzymywany przez rok, a następnie miał zostać…