Cytaty

A oto mój sekret. Jest bar­dzo pro­sty: dobrze widzi się tyl­ko ser­cem. Naj­waż­niej­sze jest nie­wi­docz­ne dla oczu.

Decy­zja oswo­je­nia nie­sie w sobie ryzy­ko łez.

Dla całe­go świa­ta możesz być nikim, dla kogoś możesz być całym światem.

Doro­śli nigdy nie potra­fią sami zro­zu­mieć. A dzie­ci bar­dzo męczy koniecz­ność sta­łe­go objaśniania.

Doro­śli są zako­cha­ni w cyfrach. Jeże­li opo­wia­da­cie im o nowym przy­ja­cie­lu, nigdy nie spy­ta­ją o rze­czy naj­waż­niej­sze. Nigdy nie usły­szy­cie:, „Jaki jest dźwięk jego gło­su? W co lubi się bawić? Czy zbie­ra moty­le?” Oni spy­ta­ją was: „Ile ma lat? Ilu ma bra­ci? Ile waży? Ile zara­bia jego ojciec?” Wów­czas dopie­ro sądzą, że coś wie­dzą o waszym przy­ja­cie­lu. Jeże­li mówi­cie doro­słym: „Widzia­łem pięk­ny dom z czer­wo­nej cegły, z pelar­go­nia­mi w oknach i gołę­bia­mi na dachu” – nie potra­fią sobie wyobra­zić tego domu. Trze­ba im powie­dzieć: „Widzia­łem dom za sto tysię­cy fran­ków”. Wte­dy krzyk­ną: „Jaki to pięk­ny dom!”

Gdy jest bar­dzo smut­no, to kocha się zacho­dy słońca.

Idąc pro­sto przed sie­bie, nie moż­na zajść daleko.

Jeste­ście pięk­ne, lecz próż­ne – powie­dział im jesz­cze. Nie moż­na dla was poświę­cić życia. Oczy­wi­ście moja róża wyda­wa­ła­by się zwy­kłe­mu prze­cho­dnio­wi podob­na do was, lecz dla mnie ona jed­na ma więk­sze zna­cze­nie niż wy wszyst­kie razem, ponie­waż ją wła­śnie pod­le­wa­łem. Ponie­waż ją przy­kry­wa­łem klo­szem. Ponie­waż ją wła­śnie osła­nia­łem. Ponie­waż wła­śnie dla jej bez­pie­czeń­stwa zabi­ja­łem gąsie­ni­ce (z wyjąt­kiem dwóch czy trzech, z któ­rych chcia­łem mieć moty­le). Ponie­waż słu­cha­łem jej skarg, jej wychwa­lań się, a cza­sem jej mil­cze­nia. Ponie­waż… jest moją różą.

– Jeśli chcesz mieć przy­ja­cie­la, oswój mnie!
– A jak to się robi? – spy­tał Mały Ksią­żę.
– Trze­ba być bar­dzo cier­pli­wym. Na począt­ku sie­dzisz w pew­nej odle­gło­ści ode mnie, ot tak, na tra­wie. Będę spo­glą­dać na cie­bie kątem oka, a ty nic nie powiesz. Mowa jest źró­dłem nie­po­ro­zu­mień, lecz każ­de­go dnia będziesz mógł sia­dać tro­chę bliżej…