Od maja 2023 r. egza­min matu­ral­ny z języ­ka pol­skie­go skła­da się z trzech czę­ści w czę­ści pisemnej:

  • Część 1: Język pol­ski w użyciu
  • Część 2: Test historycznoliteracki
  • Część 3: Wypracowanie

W odróż­nie­niu od matu­ry w for­mu­le obo­wią­zu­ją­cej od 2015 r., na matu­rze 2023 nie ma inter­pre­ta­cji wier­sza, są za to 2 tema­ty do wybo­ru (któ­re mogą przy­jąć 3 róż­ne for­my – roz­wi­nię­cie tego wąt­ku poni­żej). Ponad­to zda­ją­cy nie będą musie­li czy­tać frag­men­tów tek­stu i odno­sić się do nich w swo­ich wypracowaniach

Struktura wypowiedzi na maturze z polskiego od 2023

Wbrew temu, o czym mówio­no w kulu­arach, wypra­co­wa­nie matu­ral­ne nie będzie się róż­ni­ło tak moc­no od tego, co obo­wią­zy­wa­ło wcze­śniej. Zda­ją­cy będą pisać tekst o cha­rak­te­rze argu­men­ta­cyj­nym – co ozna­cza, że nale­ży odnieść się do tema­tu zawar­te­go w pole­ce­niu, posta­wić tezę oraz udo­wod­nić ją przy pomo­cy min. 3 argu­men­tów.

Celem wypracowania jest udowodnienie tezy za pomocą argumentów, które można zilustrować tekstami literackimi lub kontekstami. Co niezwykle istotne, nawet w przypadku wiersza nie liczy się jego interpretacja, lecz wykorzystanie sensu utworu.

Dłu­gość wypra­co­wa­nia to co naj­mniej 300 wyra­zów (jest to zmia­na, któ­ra będzie obo­wią­zy­wać w 2023 i 2024, póź­niej nato­miast wypra­co­wa­nia będą musia­ły liczyć min. 400 słów)

Nowo­ścią jest z kolei to, że w nowej matu­rze nie ma okre­ślo­nej for­my gatun­ko­wej. W związ­ku z tym nie ma ści­śle okre­ślo­nej kolej­no­ści aka­pi­tów ani koniecz­no­ści umiesz­cza­nia argu­men­tów w kon­kret­nej kolej­no­ści (liczy się jedy­nie spój­ność i logi­ka wypowiedzi).

Do czego należy się odwołać na egzaminie maturalnym z języka polskiego?

W każ­dym wypra­co­wa­niu nale­ży odnieść się do:
• co naj­mniej 2 utwo­rów lite­rac­kich (w tym do jed­nej lek­tu­ry obo­wiąz­ko­wej)
• co naj­mniej 2 kon­tek­stów

Pra­ce nie­speł­nia­ją­ce tych warun­ków auto­ma­tycz­nie otrzy­mu­ją niż­sze oce­ny, dla­te­go war­to przy­pil­no­wać, aby zawrzeć w swo­ich wypra­co­wa­niach 2 utwo­ry lite­rac­kie i 2 konteksty.

Z jakich lektur obowiązkowych można korzystać w wypracowaniu maturalnym?

W swo­ich wypra­co­wa­niach zda­ją­cy muszą odnieść się do lek­tur obo­wiąz­ko­wych lub uzu­peł­nia­ją­cych, w zależ­no­ści od rodza­ju zada­nia. To, z jakich tek­stów moż­na sko­rzy­stać, zale­ży od pole­ce­nia, dla­te­go war­to zapa­mię­tać treść poniż­szej tabelki.

Źró­dło: INFORMATOR o egza­mi­nie matu­ral­nym z języ­ka pol­skie­go jako przed­mio­tu obo­wiąz­ko­we­go (część ust­na oraz część pisem­na na pozio­mie pod­sta­wo­wym) od roku szkol­ne­go 2022/2023, CKE, War­sza­wa 2021

Jeże­li w tema­cie pole­ce­nia jest wska­za­na lek­tu­ra obo­wiąz­ko­wa (np. „w pra­cy odwo­łaj się do Lal­ki Bole­sła­wa Pru­sa” lub „w pra­cy odwo­łaj się do wybra­nej lek­tu­ry obo­wiąz­ko­wej”), wów­czas nale­ży odwo­łać się tak­że do inne­go tek­stu lite­rac­kie­go (może być to lek­tu­ra obo­wiąz­ko­wa, uzu­peł­nia­ją­ca lub dowol­na inna książ­ka). Na matu­rze w 2023 i 2024 r. tema­ty będą bez wska­za­nia kon­kret­nej lek­tu­ry obowiązkowej!

Jeże­li w pole­ce­niu jest umiesz­czo­ny wiersz, wów­czas nale­ży odwo­łać się tak­że do lek­tu­ry obo­wiąz­ko­wej. W tym przy­pad­ku każ­da inna lek­tu­ra (uzu­peł­nia­ją­ca lub inna książ­ka) zosta­nie potrak­to­wa­na jedy­nie jako kontekst.

O czym warto pamiętać w kontekście lektur obowiązkowych?

  • W każ­dym arku­szu znaj­du­je się lista lek­tur obo­wiąz­ko­wych (nie musisz pamię­tać, któ­ra lek­tu­ra jest obo­wiąz­ko­wa, a któ­ra tyl­ko uzupełniająca)
  • W każ­dym pole­ce­niu znaj­du­ją się wska­zów­ki, z jakich innych tek­stów nale­ży skorzystać
  • Za lek­tu­rę obo­wiąz­ko­wą nie uzna­je się utwo­rów poetyc­kich! W związ­ku z tym możesz powo­łać się jedy­nie na tek­sty epic­kie i dramatyczne.

Czym są konteksty na maturze z polskiego?

Kon­tek­sty to zagad­nie­nia, któ­rych możesz użyć w swo­jej pra­cy, aby pogłę­bić rozu­mie­nie swo­je­go wypra­co­wa­nia. Kon­tek­sty, z któ­rych możesz sko­rzy­stać na matu­rze, to:

  1. histo­rycz­no­li­te­rac­ki
  2. teo­re­tycz­no­li­te­rac­ki
  3. lite­rac­ki
  4. bio­gra­ficz­ny
  5. kul­tu­ro­wy
  6. mito­lo­gicz­ny
  7. biblij­ny
  8. reli­gij­ny
  9. histo­rycz­ny
  10. filo­zo­ficz­ny
  11. egzy­sten­cjal­ny
  12. poli­tycz­ny
  13. spo­łecz­ny
W Twojej pracy mogą znaleźć się dwa konteksty z tej samej kategorii – nie musisz wymyślać dwóch przykładów z innej dziedziny!

Za kon­tekst uwa­ża się każ­de funk­cjo­nal­ne wyko­rzy­sta­nie tek­stu kul­tu­ry, któ­re wpły­wa na pogłę­bie­nie rozu­mie­nia pra­cy. Mówiąc prost­szym języ­kiem: są to tek­sty, w któ­rych poja­wił się kon­kret­ny motyw, o któ­rym piszesz. Jeże­li two­je wypra­co­wa­nie doty­czy samot­no­ści, możesz wspo­mnieć m.in. o samot­no­ści Mino­tau­ra (kon­tekst mito­lo­gicz­ny), samot­no­ści Hio­ba (kon­tekst biblij­ny) albo samot­no­ści zna­nych osób, któ­re zosta­ły wyklu­czo­ne ze spo­łe­czeń­stwa z jakie­goś powo­du (np. Alan Turing).

War­to pamię­tać, że kon­tek­sty nie mogą mieć jedy­nie cha­rak­te­ru infor­ma­cyj­ne­go – nie wystar­czy jedy­nie zda­nie „motyw samot­no­ści zde­fi­nio­wa­nej jako brak uzna­nia ze stro­ny spo­łe­czeń­stwa poja­wia się tak­że w bio­gra­fii Ala­na Turin­ga”. Nale­ży mak­sy­mal­nie roz­wi­nąć, dla­cze­go uwa­żasz, że twój kon­tekst jest słusz­ny, a następ­nie wycią­gnąć z nie­go esen­cję – musisz prze­ko­nać egza­mi­na­to­ra, że kon­tekst rzu­ca nowe świa­tło na opi­sy­wa­ny pro­blem. Cho­dzi więc o to, aby kon­tekst wzbo­ga­cił argu­men­ta­cję, a nie był popi­sem Two­jej wiedzy.

Za kon­tekst uzna­je się oczy­wi­ście tak­że to, z cze­go moż­na było korzy­stać w poprzed­niej for­mu­le matury:

  • tek­sty lite­rac­kie spo­za kano­nu lektur,
  • fil­my,
  • sztu­ki teatralne,
  • tek­sty piosenek,
  • pod­ca­sty,
  • sztu­ki audiowizualne.
  • MUSZĄ BYĆ FUNKCJONALNE
  • MUSZĄ POGŁĘBIAĆ ARGUMENTACJĘ
  • POPISUJ SIĘ WIEDZĄ np. nie wystar­czy wska­za­nie innej książ­ki czy pio­sen­ki, któ­ra poru­sza to samo zagad­nie­nie, co przy­kład lite­rac­ki, któ­rym ilu­stru­jesz argu­ment – musisz pogłę­bić reflek­sję: w pra­cy o roli bun­tu jako cesze mło­do­ści wypa­da­ło­by wska­zać, na czym pole­gał kon­flikt kla­sy­ków z romantykami.
  • Biblia i mito­lo­gia to tyl­ko kon­tek­sty, bo sta­no­wią pod­sta­wę kul­tu­ry europejskiej.
  • Świet­ne kon­tek­sty to wska­za­nie, że bal­la­da jest for­mą nobi­li­ta­cji kul­tu­ry ludo­wej, że poeci baro­ko­wi odwo­ły­wa­li się do Księ­gi Kohe­le­ta, że życie to the­atrum mundi.

Gdzie umieścić kontekst i jaką powinien mieć długość?

To, w któ­rym momen­cie wycią­gniesz asa z ręka­wa w posta­ci kon­tek­stu, zale­ży wyłącz­nie od Cie­bie. Ja pro­po­nu­ję jed­nak korzy­sta­nie z kon­tek­stów w nastę­pu­ją­cych miejscach:

  • we wstę­pie do pracy,
  • w roz­wi­nię­ciu, jako dodat­ko­wa infor­ma­cja pogłę­bia­ją­ca argu­ment i uzu­peł­nia­ją­ca przy­kład z lek­tu­ry obowiązkowej,
  • w odręb­nym aka­pi­cie roz­wi­nię­cia – jeże­li korzy­stasz z kon­tek­stu kul­tu­ro­we­go lub lite­rac­kie­go (np. książ­ki spo­za kano­nu, fil­mu, sztu­ki teatral­nej etc.)
Co cie­ka­we, CKE ofi­cjal­nie infor­mu­je, że nie ma wyma­gań doty­czą­cych dłu­go­ści kon­tek­stu. Kon­tekst może więc liczyć nawet jed­no lub dwa zda­nia – nie liczy się obję­tość, a trafność.

Czy nowa matura z polskiego jest trudniejsza?

Wbrew pozo­rom – wca­le tak nie jest. Owszem, trze­ba napi­sać wię­cej tek­stu (300 słów zamiast 250), ale zda­ją­cy mają więk­sze pole do popi­su. For­mu­ła egza­mi­nu pozwa­la na wple­ce­nie do swo­jej pra­cy wąt­ków poli­tycz­nych i spo­łecz­nych (np. kata­stro­fy kli­ma­tycz­nej), co nie było moż­li­we w poprzed­nich latach!

Aktualizacja

CKE udo­stęp­ni­ła dodat­ko­we wytycz­ne dla egza­mi­na­to­rów. Jest to bar­dzo cie­ka­we źró­dło infor­ma­cji – poniż­szy tekst pocho­dzi z zasad oce­nia­nia arku­sza dia­gno­stycz­ne­go.

Ogólne zasady oceniania wypracowania

  1. Zda­ją­cy może zre­ali­zo­wać temat w wybra­nej przez sie­bie for­mie wypo­wie­dzi, np.: roz­praw­ka, szkic kry­tycz­ny, prze­mó­wie­nie, list otwar­ty, arty­kuł, esej, pod warun­kiem że będzie to wypo­wiedź argu­men­ta­cyj­na.
  2. W wypra­co­wa­niu powin­ny zna­leźć się co naj­mniej dwa argu­men­ty. Przy­wo­ła­nie utwo­ru lite­rac­kie­go w for­mie stresz­cze­nia nie jest argumentem.
  3. W wypra­co­wa­niu nie jest wyma­ga­ne oma­wia­nie utwo­rów lite­rac­kich ani w porząd­ku chro­no­lo­gicz­nym, ani w porząd­ku przed­sta­wio­nym w tema­cie, tj. lek­tu­ra obo­wiąz­ko­wa, inny utwór lite­rac­ki, kon­tek­sty. Zda­ją­cy powi­nien zre­ali­zo­wać temat zgod­nie z przy­ję­tą przez sie­bie koncepcją.
  4. Funk­cjo­nal­ność wyko­rzy­sta­nia w wypra­co­wa­niu utwo­ru lite­rac­kie­go nie ozna­cza koniecz­no­ści omó­wie­nia przez zda­ją­ce­go wszyst­kich ele­men­tów fabu­ły, sen­sów utwo­ru istot­nych (z punk­tu widze­nia egza­mi­na­to­ra) ze wzglę­du na zagad­nie­nie sfor­mu­ło­wa­ne w tema­cie. Inny­mi sło­wy: nie jest istot­ne, co dany egza­mi­na­tor uwa­ża, że mogło­by zna­leźć się w pra­cy (w odnie­sie­niu do dane­go utwo­ru lite­rac­kie­go) ze wzglę­du na zagad­nie­nie sfor­mu­ło­wa­ne w tema­cie. Istot­na jest jedy­nie odpo­wiedź na pyta­nie, czy to, co się w pra­cy znaj­du­je, jest funk­cjo­nal­ne ze wzglę­du na zagad­nie­nie sfor­mu­ło­wa­ne w tema­cie. Zada­niem egza­mi­na­to­ra jest oce­na stwo­rzo­nej przez zda­ją­ce­go pra­cy pisem­nej. Egza­mi­na­tor nie może kie­ro­wać się wła­snym wyobra­że­niem, jak inaczej/lepiej moż­na by taką pra­cę napi­sać. W oce­nie nale­ży uwzględ­nić to, co w pra­cy jest, a nie to, co – zda­niem egza­mi­na­to­ra – mogłoby/powinno w niej być.
  5. Zda­ją­cy musi w wypra­co­wa­niu wyko­rzy­stać dwa kon­tek­sty, ale nie musi odwo­ły­wać się do dwóch róż­nych typów kon­tek­stów, np. jeden kon­tekst filo­zo­ficz­ny, dru­gi – histo­rycz­ny; mogą być to dwa kon­tek­sty z tej samej kate­go­rii. Jeże­li zda­ją­cy przy­wo­ła w wypra­co­wa­niu lek­tu­rę obo­wiąz­ko­wą jako kon­tekst i popeł­ni błąd kar­dy­nal­ny, to pra­ca zosta­nie oce­nio­na na 0 punktów.
  6. Jeże­li wypo­wiedź jest w cało­ści nie­czy­tel­na (w rozu­mie­niu czy­tel­no­ści zapi­su), egza­mi­na­tor oce­ni ją na 0 punktów.
  7. Jeże­li wypo­wiedź nie zawie­ra w ogó­le roz­wi­nię­cia (np. zda­ją­cy napi­sał tyl­ko wstęp), egza­mi­na­tor przy­zna 0 punk­tów w każ­dym kryterium.
  8. Jeże­li wypo­wiedź zawie­ra mniej niż 300 wyra­zów, jest oce­nia­na wyłącz­nie w kry­te­riach: Speł­nie­nie for­mal­nych warun­ków pole­ce­nia oraz Kom­pe­ten­cje lite­rac­kie i kul­tu­ro­we. W pozo­sta­łych kry­te­riach egza­mi­na­tor przy­zna 0 punktów.
  9. Jeże­li wypo­wiedź jest napi­sa­na nie­sa­mo­dziel­nie, np. zawie­ra frag­men­ty odtwo­rzo­ne z pod­ręcz­ni­ka lub inne­go źró­dła, w tym inter­ne­to­we­go, lub jest prze­pi­sa­na od inne­go zda­ją­ce­go, wów­czas egza­min z języ­ka pol­skie­go, w przy­pad­ku takie­go zda­ją­ce­go, zosta­nie unie­waż­nio­ny. Ozna­cza to, że zda­ją­cy nie zda­je egza­mi­nu i nie może przy­stą­pić do egza­mi­nu w ter­mi­nie popraw­ko­wym w sierp­niu (może przy­stą­pić do egza­mi­nu w kolej­nych latach jego przeprowadzania).
  10. Jeże­li wypo­wiedź zawie­ra frag­men­ty prze­pi­sa­ne z zada­nia (pole­ce­nia, tek­stu) zawar­te­go w cz. 1. lub w cz. 2. arku­sza egza­mi­na­cyj­ne­go bez inter­pre­ta­cji tych frag­men­tów / komen­ta­rza do tych frag­men­tów, wów­czas za wypra­co­wa­nie zda­ją­cy otrzy­ma 0 pkt. Całość pra­cy tego zda­ją­ce­go nie jest unieważniana.
  11. Zabro­nio­ne jest pisa­nie wypo­wie­dzi obraź­li­wych, wul­gar­nych lub pro­pa­gu­ją­cych postę­po­wa­nie nie­zgod­ne z pra­wem. W przy­pad­ku takich wypo­wie­dzi zosta­nie pod­ję­ta indy­wi­du­al­na decy­zja doty­czą­ca danej pra­cy, np. nie zosta­ną przy­zna­ne punk­ty za styl i język lub cała wypo­wiedź nie będzie pod­le­ga­ła ocenie.

Utwory literackie, w tym lektury

  1. Utwo­rem lite­rac­kim nie jest: komiks, powieść obraz­ko­wa, man­ga, sce­na­riusz fil­mo­wy, gra kom­pu­te­ro­wa. Te tek­sty kul­tu­ry mogą zostać wyko­rzy­sta­ne w wypra­co­wa­niu jako kontekst.
  2. Ani jako utwo­rów lite­rac­kich, ani jako kon­tek­stów nie trak­tu­je się utwo­rów lite­rac­kich i tek­stów pio­se­nek obco­ję­zycz­nych, któ­re nie zosta­ły prze­tłu­ma­czo­ne na język polski.
  3. Za lek­tu­rę obo­wiąz­ko­wą uzna­je się odwo­ła­nie przez zda­ją­ce­go do każ­dej księ­gi biblij­nej. Biblia jest utwo­rem lite­rac­kim, któ­re­go zna­jo­mość nie obo­wią­zu­je w cało­ści, dla­te­go żaden błąd rze­czo­wy w odnie­sie­niu do Biblii nie jest błę­dem kardynalnym.
  4. Zbio­ry mitów inne niż Mito­lo­gia Jana Paran­dow­skie­go nie są uzna­wa­ne za lek­tu­rę obo­wiąz­ko­wą – mogą sta­no­wić kontekst. 

Język, ortografia i interpunkcja

  1. Wszyst­kie wyra­zy napi­sa­ne przez zda­ją­ce­go skła­da­ją się na sumę wyra­zów w wypra­co­wa­niu. Jeże­li zda­ją­cy napi­sze roz­dziel­nie wyraz, któ­ry powi­nien napi­sać łącz­nie, to liczy­my go jako dwa wyra­zy. Licz­bę wyra­żo­ną cyfra­mi trak­tu­je­my jako jeden wyraz.
  2. Jeże­li zda­ją­cy nada­je tytu­ły lub śród­ty­tu­ły pra­cy lub jej poszcze­gól­nym czę­ściom, to bie­rze się je pod uwa­gę przy oce­nie pra­cy, np. przy oce­nie spój­no­ści. Tytu­ły i śród­ty­tu­ły wli­cza się do ogól­nej licz­by wyrazów.
  3. Popraw­ne są róż­ne wer­sje pisow­ni nastę­pu­ją­cych tytu­łów utwo­rów literackich:

  • Roz­mo­wa Mistrza Poli­kar­pa ze Śmier­cią” albo „Roz­mo­wa mistrza Poli­kar­pa ze Śmier­cią”, albo „Dia­log Mistrza Poli­kar­pa ze Śmier­cią”, albo „Dia­log mistrza Poli­kar­pa ze Śmiercią”
  • Boska Kome­dia” albo „Boska kome­dia”
  • Nie-Boska Kome­dia” albo „Nie-Boska kome­dia”
  • Mała Apoka­lip­sa” albo „Mała apoka­lip­sa”
  • Roz­dzióbią nas kru­ki, wro­ny...” albo „Roz­dziobią nas kru­ki, wrony...” 

Zda­ją­cy musi jed­nak kon­se­kwent­nie sto­so­wać w wypra­co­wa­niu wybra­ną wer­sję zapi­sy­wa­nia dane­go tytułu.

4. Jeże­li zda­ją­cy nie sto­su­je w wypra­co­wa­niu cudzy­sło­wu w zapi­sie tytu­łów utwo­rów lite­rac­kich, to każ­de pomi­nię­cie cudzy­sło­wu trak­tu­je się jako błąd inter­punk­cyj­ny. Jeże­li zda­ją­cy w swo­jej pra­cy kon­se­kwent­nie sto­su­je błęd­ną inter­punk­cję w zapi­sie tytu­łu tego same­go utwo­ru lite­rac­kie­go, to egza­mi­na­tor poli­czy ten błąd tyl­ko raz.