Możesz zostać moim patronem/moją patronką: 
- Bohater werterowski — tragiczna postać, która jest obdarzona wielkim talentem i wrażliwością, czuje się on niezrozumiały, chce być sam, ale nie chce być samotny; kocha, ale platonicznie; idealizuje ludzi; jest wrażliwy na piękno natury. Typ bohatera powstał dzięki postaci głównego bohatera z “Cierpienia Młodego Wertera” J. W. Goethego.
- Bohater faustyczny — chce poznać prawdę, wyjaśnić prawa rządzące światem, zrobi wszystko, by poznać prawdę, dąży do niej pomimo przeszkód i moralności. Typ bohatera powstał dzięki postaci głównego bohatera “Fausta” J. W. Goethego.
- Bohater bajroniczny — jest indywidualistą, żyje z piętnem, to buntownik, który ma złe czyny na sumieniu, ale popełnił je z miłości. Nazwa bohatera pochodzi od powieści poetyckiej “Giaur” G.G. Byrona. W literaturze polskiej przykładem takiej postaci jest Jacek Soplica z “Pana Tadeusza” A. Mickiewicza.
- Bohater hamletyczny — jest to postać nieumiejąca się odnaleźć w społeczeństwie; nie potrafi żyć, jest wyobcowana, obłuda ją przytłacza. Jest rozdarta między chęcią zrealizowania wielkiego czynu a niemożliwością wprowadzenia planów w życie. Nazwa bohatera pochodzi od “Hamleta” – bohatera tragedii Szekspira. W polskiej literaturze taką postacią jest “Kordian” z dramatu Juliusza Słowackiego. Tendencję do takich zachowań nazywamy hamletyzmem.
- Bohater wallenrodyczny — jest to postać, zaprzyjaźniająca się z wrogiem, by później mu zaszkodzić; jest zdrajcą, ale nie jest to potępienie, bo jego celem jest dobro ojczyzny, jest gotowy poświęcić dla niej czyste sumienie i życie. Typ bohatera pochodzi od powieści poetyckiej “Konrad Wallenrod” A. Mickiewicza.
- Bohater pielgrzym — jest on podróżnikiem tęskniącym za ojczyzną; homo viator, który przemierzając świat, podróżuje do wnętrza siebie np. bohater liryczny cyklu “Sonety krymskie” A. Mickiewicza.
- Bohater artysta — jest on pyszny, gdyż uważa, że jest lepszy od Boga, tworzy on sztukę nieśmiertelną, a Bóg stworzył człowieka, dzieło śmiertelne; przypomina horacjańską formułę non omnis moriar; widzi i czuje więcej niż inni śmiertelnicy. Jest nim Konrad, bohater “Dziadów cz. III” Adama Mickiewicza.
- Bohater prometejski — jest on gotowy poświęcić swoje życie dla ojczyzny. Doskonałym przykładem takiego bohatera jest Konrad z “Dziadów cz. III” A. Mickiewicza.
- Bohater dziecko — jest to postać dziecięca, której dorośli nie wierzą, co powoduje, tragedię; jest jak poeta romantyczny — widzi i czuje więcej, bo nie ulega racjonalizmowi; jest po stronie emotio, a nie ratio. Doskonałym przykładem jest chłopiec z ballady „Król Olch” J. W. Goethego lub Orcio z „Nie-Boskiej komedii” Z. Krasińskiego.
Pełne opracowanie i streszczenie „Dziadów cz. III” Adama Mickiewicza (geneza, czas akcji, język, motywy, konteksty, symbole) znajdziesz też w moim sklepie!
Pełne opracowanie i streszczenie „Kordiana” Juliusza Słowackiego (czas akcji, miejsce akcji, bohaterowie, język, motywy, konteksty) znajdziesz w moim sklepie.