Możesz zostać moim patronem/moją patronką: 
„Radio w mojej głowie. Opowieści o ADHD” – ostatnia szansa na zakup!
Jeśli jeszcze nie sięgnęliście po książkę „Radio w mojej głowie. Opowieści o ADHD” autorstwa Anety Korycińskiej, znanej również jako Baba od polskiego, to jest to ostatni moment, by to zrobić! Wydana przez Prószyński i S-ka, książka cieszyła się ogromnym zainteresowaniem i… nakład właśnie się kończy!
Uwaga! Końcówka nakładu:
Ostatnie egzemplarze dostępne są na Allegro – wszystkie z autografem! To wyjątkowa okazja dla kolekcjonerów i czytelników, którzy chcą mieć w swoich zbiorach coś naprawdę osobistego. W księgarniach mogą być jeszcze pojedyncze sztuki, ale w magazynach wydawnictwa już ich nie znajdziecie.
Dlaczego warto?
„Radio w mojej głowie” to książka pełna szczerości i humoru, która pomaga lepiej zrozumieć ADHD – zarówno z perspektywy osób z tym zaburzeniem, jak i ich bliskich. To nie tylko opowieść o wyzwaniach, ale też o akceptacji i budowaniu wspólnoty wokół tematu neuroróżnorodności (diagnozowanej u dorosłych).
Nie przegapcie tej okazji! Dziękujemy za Wasze wsparcie i ogromne zainteresowanie książką. ❤
👉 Zamów teraz na Allegro i zdobądź egzemplarz z autografem!
Aneta Korycińska (Baba od polskiego) & Prószyński i S-kaKSIĄŻKA E EMPIK: HTTPS://WWW.EMPIK.COM/RADIO-W-MOJEJ-GLOWIE-OPOWIESCI-O-ADHD-ANETA-KORYCINSKA,P1474515661,KSIAZKA-P
Dostosowanie organizacji nauczania jest niezbędne do mówienia o edukacji włączającej i zdrowym procesie dydaktycznym, który faktycznie wspomaga rozwój, a nie jest jedynie przechowalnią dziecka w budynku szkolnym. To, jakie formy dostosowania należy wybrać, jest zależne od tego, co wykazano w diagnozie sporządzonej przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną.
Nie wszyscy mogą liczyć na edukację włączającą. Ze względu na brak odpowiednich form pomocy, wiedzy i możliwości, w szkołach integracyjnych i ogólnodostępnych nie mogą uczyć się osoby z:
- ciężkim lub sprzężonym rodzajem niepełnosprawności zmysłów lub niepełnosprawne intelektualnie, które wymagają specjalnych urządzeń, metod lub wiedzy, jakich zastosowanie nie byłoby możliwe w szkole ogólnodostępnej;
- poważnymi zaburzeniami emocjonalnymi lub w zachowaniu, które mają bardzo duże trudności w kształtowaniu relacji z innymi osobami lub których zachowanie jest ekstremalne i nieprzewidywalne w takim stopniu, że powoduje zakłócenia w pracy w zwykłej szkole albo hamuje postępy edukacyjne innych dzieci;
- mniej poważną niepełnosprawnością, często sprzężoną, które mimo specjalistycznej pomocy nie osiągają większych postępów w mniej licznej grupie w szkole specjalnej.
W pozostałych przypadkach powinno stosować się kształcenie w niesegregacyjnych formach z jednoczesnym udzielaniem specjalnej pomocy edukacyjnej postaci wsparcia w realizacji założeń regularnego programu nauczania, włącznie ze specjalnymi technikami nauczania oraz dostosowaniem przestrzeni i pomocy psychologicznej.