Dla kogo edukacja włączająca?

Dosto­so­wa­nie orga­ni­za­cji naucza­nia jest nie­zbęd­ne do mówie­nia o edu­ka­cji włą­cza­ją­cej i zdro­wym pro­ce­sie dydak­tycz­nym, któ­ry fak­tycz­nie wspo­ma­ga roz­wój, a nie jest jedy­nie prze­cho­wal­nią dziec­ka w budyn­ku szkol­nym. To, jakie for­my dosto­so­wa­nia nale­ży wybrać, jest zależ­ne od tego, co wyka­za­no w dia­gno­zie spo­rzą­dzo­nej przez porad­nię psychologiczno-pedagogiczną.

Nie wszy­scy mogą liczyć na edu­ka­cję włą­cza­ją­cą. Ze wzglę­du na brak odpo­wied­nich form pomo­cy, wie­dzy i moż­li­wo­ści, w szko­łach inte­gra­cyj­nych i ogól­no­do­stęp­nych nie mogą uczyć się oso­by z:

• cięż­kim lub sprzę­żo­nym rodza­jem nie­peł­no­spraw­no­ści zmy­słów lub nie­peł­no­spraw­ne inte­lek­tu­al­nie, któ­re wyma­ga­ją spe­cjal­nych urzą­dzeń, metod lub wie­dzy, jakich zasto­so­wa­nie nie było­by moż­li­we w szko­le ogólnodostępnej;
• poważ­ny­mi zabu­rze­nia­mi emo­cjo­nal­ny­mi lub w zacho­wa­niu, któ­re mają bar­dzo duże trud­no­ści w kształ­to­wa­niu rela­cji z inny­mi oso­ba­mi lub któ­rych zacho­wa­nie jest eks­tre­mal­ne i nie­prze­wi­dy­wal­ne w takim stop­niu, że powo­du­je zakłó­ce­nia w pra­cy w zwy­kłej szko­le albo hamu­je postę­py edu­ka­cyj­ne innych dzieci;
• mniej poważ­ną nie­peł­no­spraw­no­ścią, czę­sto sprzę­żo­ną, któ­re mimo spe­cja­li­stycz­nej pomo­cy nie osią­ga­ją więk­szych postę­pów w mniej licz­nej gru­pie w szko­le specjalnej.

W pozo­sta­łych przy­pad­kach powin­no sto­so­wać się kształ­ce­nie w nie­se­gre­ga­cyj­nych for­mach z jed­no­cze­snym udzie­la­niem spe­cjal­nej pomo­cy edu­ka­cyj­nej posta­ci wspar­cia w reali­za­cji zało­żeń regu­lar­ne­go pro­gra­mu naucza­nia, włącz­nie ze spe­cjal­ny­mi tech­ni­ka­mi naucza­nia oraz dosto­so­wa­niem prze­strze­ni i pomo­cy psychologicznej.