Dostosowanie organizacji nauczania jest niezbędne do mówienia o edukacji włączającej i zdrowym procesie dydaktycznym, który faktycznie wspomaga rozwój, a nie jest jedynie przechowalnią dziecka w budynku szkolnym. To, jakie formy dostosowania należy wybrać, jest zależne od tego, co wykazano w diagnozie sporządzonej przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną.
Nie wszyscy mogą liczyć na edukację włączającą. Ze względu na brak odpowiednich form pomocy, wiedzy i możliwości, w szkołach integracyjnych i ogólnodostępnych nie mogą uczyć się osoby z:
- ciężkim lub sprzężonym rodzajem niepełnosprawności zmysłów lub niepełnosprawne intelektualnie, które wymagają specjalnych urządzeń, metod lub wiedzy, jakich zastosowanie nie byłoby możliwe w szkole ogólnodostępnej;
- poważnymi zaburzeniami emocjonalnymi lub w zachowaniu, które mają bardzo duże trudności w kształtowaniu relacji z innymi osobami lub których zachowanie jest ekstremalne i nieprzewidywalne w takim stopniu, że powoduje zakłócenia w pracy w zwykłej szkole albo hamuje postępy edukacyjne innych dzieci;
- mniej poważną niepełnosprawnością, często sprzężoną, które mimo specjalistycznej pomocy nie osiągają większych postępów w mniej licznej grupie w szkole specjalnej.
W pozostałych przypadkach powinno stosować się kształcenie w niesegregacyjnych formach z jednoczesnym udzielaniem specjalnej pomocy edukacyjnej postaci wsparcia w realizacji założeń regularnego programu nauczania, włącznie ze specjalnymi technikami nauczania oraz dostosowaniem przestrzeni i pomocy psychologicznej.