Człowiek wobec presji otoczenia. Omów zagadnienie na podstawie Ferdydurke Witolda Gombrowicza. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Człowiek jest istotą społeczną, co oznacza, że cały czas wykonuje interakcje z innymi ludźmi, jest uzależniony od współdziałania i nie może być samotną wyspą. Każde działanie jest poddawane ocenie innych, a także konfrontowane z obowiązującym w danej społeczności systemem norm (prawnych, moralnych, obyczajowych czy religijnych). Należy zatem uznać, że człowiek jest poddawany ciągłej presji ze strony otoczenia: musi się dostosowywać do standardów i oczekiwań innych ludzi, ulega naciskom i nie może w pełni realizować samego siebie.

Rozwinięcie („Ferdydurke”):

Witold Gombrowicz w „Ferdydurke” potwierdził słuszność tezy o presji otoczenia uniemożliwiającej człowiekowi realizowanie samego siebie. Głównym tematem groteskowej powieści przedstawiającej historię trzydziestoletniego Józia K. jest walka z formą, czyli sposobem, w jaki człowiek poznaje i postrzega świat. Tego zagadnienia nie można jednak omówić bez wyjaśnienia fundamentalnych słów kluczy pojawiających się w utworze. Według Gombrowicza presja otoczenia widoczna była przede wszystkim za sprawą gęby, czyli etykiety, jaką przydzielano jednostce. Forma ta zmuszała człowieka do stałego odgrywania tego samego scenariusza, a także wymuszała określony styl zachowania, mimiki, gestów czy słownictwa – co za tym idzie, człowiek z przyprawioną gębą musiał zachowywać się zgodnie z oczekiwaniami narzucanymi przez społeczeństwo, stawał się zakładnikiem społecznej maski. Była to sytuacja bez wyjścia – zdaniem Gombrowicza „nie ma ucieczki przed gębą, jak tylko w inną gębę”, co oznacza, że człowiek co prawda może zmienić maskę, jaką nakłada mu społeczeństwo, ale dalej będzie uwikłany w formę (od tej bowiem nigdy nie da się uciec).

Jedynym – choć tylko chwilowym – sposobem ucieczki od formy była kupa, czyli ostentacyjny bunt wobec narzucanej jednostce roli społecznej, który…