Groteskowy obraz świata. Omów zagadnienie na podstawie Ferdydurke Witolda Gombrowicza. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Groteska to kategoria estetyczna cechująca się łączeniem w obrębie jednego dzieła przeciwstawnych elementów takich jak np. fantastyka i realizm lub tragizm i komizm. Można ją definiować z uwzględnieniem różnych punktów widzenia, jednak za każdym razem wchodzi ona w konflikt z wiedzą powszechną i utrwalonymi opiniami, neguje utarte przekonania o świecie. Ten zabieg dekomponuje zatem świat przedstawiony, z nowego porządku buduje inny i niejako zmusza czytelnika do podjęcia gry z autorem. Groteskowy obraz świata ukazywany w utworach literackich może więc służyć łamaniu konwencji, pokazywać świat w krzywym zwierciadle lub podkreślać absurdalność rzeczywistości.

Rozwinięcie („Ferdydurke”):

Groteskowość „Ferdydurke” polegała między innymi na deformacji świata przedstawionego. W utworze przedstawiono zjawiska absurdalne, historia stanowiła ciąg nierealnych sytuacji niemalże z pogranicza oniryzmu. Widać to szczególnie w groteskowym przedstawieniu pojedynku na miny odbywającego się między Miętusem a Syfonem, w trakcie którego ten drugi został „zgwałcony przez uszy”. Scena ta stanowiła kpinę ze szlacheckiego obyczaju pojedynkowania się z byle powodu, służyła zestawieniu tradycji z komizmem, a jej celem było ukazanie filozofii formy (mina przybrana przez człowieka była maską; wywoływała w innych emocje i zmuszała do reakcji). Wykorzystanie zakorzenionej w polskiej tradycji literackiej konwencji pojedynku szlacheckiego zmuszało do zastanowienia się nad istotą formy; topos ten wywołuje bowiem wiele skojarzeń, natomiast jego dekonstrukcja (poprzez nadanie mu formy walki na miny) ujawniła, że sama ta formuła narzucała…