Zapra­szam do wysłu­cha­nia roz­mo­wy z Joan­ną Obu­chow­ską @lifelong_learning_educator, edu­ka­tor­ką i nauczy­ciel­ką szczę­śli­we­go życia, któ­re jest moż­li­we tak­że w szko­le (tyl­ko trze­ba ją zre­de­fi­nio­wać).  Spo­tka­nie to wyni­kło z mojej potrze­by ucze­nia się i pozna­wa­nia ludzi, któ­rzy po wie­lu doświad­cze­niach wie­dzą już, jak zadbać o wła­sny dobro­stan (o tym jest cykl #zba­bą­o­bu­dzie”. Wie­rzę i wiem, a wła­ści­wie wiem i wie­rzę w to, że inspi­ra­cje do myśle­nia o edu­ka­cji może­my czer­pać ze wszyst­kie­go, cze­go doświad­cza­my, a Joan­na te doświad­cze­nia zbie­ra­ła w wie­lu kra­jach. Moja gości­ni powie­dzia­ła w trak­cie roz­mo­wy wie­le waż­nych słów, z cze­go chcia­ła­bym, by wybrzmia­ło przede wszyst­kim to, że nauka nie pole­ga na oce­nia­niu i że naj­waż­niej­sze jest naucze­nie ludzi, jak mogą być uważ­ni na swo­je potrze­by. 

Dzię­ku­ję Joan­no, to była bar­dzo inspi­ru­ją­ca roz­mo­wa! Mam teraz gło­wę peł­ną pomy­słów i nie zasnę zbyt szybko 🙂