Jeśli to czy­tasz — daj mi znać 🧡 na swo­im ulu­bio­nym kanale:

Wstęp (wprowadzenie):

Juliusz Sło­wac­ki uczy­nił Kor­dia­na typo­wym boha­te­rem roman­tycz­nym w duchu tra­dy­cji zachod­nio­eu­ro­pej­skiej – pro­ble­my głów­ne­go boha­te­ra nie były, jak w przy­pad­ku Gusta­wa z „Dzia­dów cz. IV” Ada­ma Mic­kie­wi­cza, zwią­za­ne z nie­szczę­śli­wą miło­ścią, lecz mia­ły pod­ło­że egzy­sten­cjal­ne. Kor­dian oba­wiał się tego, co przy­nie­sie przy­szłość, odczu­wał jaskół­czy nie­po­kój, był dotknię­ty cho­ro­bą wie­ku. Wpi­sy­wał się tym samym w realia epo­ki – cza­sów nie­pew­nych, zgo­to­wa­nych – jak zosta­ło to opi­sa­ne w „Przy­go­to­wa­niu” – przez sza­ta­na i dia­błów. Przyj­mo­wa­ne przez Kor­dia­na posta­wy deka­den­cji, zwąt­pie­nia i nudy były więc odpo­wie­dzią na strach przed przy­szło­ścią i ból istnienia.

Rozwinięcie („Kordian”):

Posta­wy zwąt­pie­nia, deka­den­cji i nudy poja­wia­ły się u Kor­dia­na przede wszyst­kim w okre­sie nasto­let­nim – opi­sa­nym w I akcie utwo­ru. Boha­ter doświad­czał wów­czas melan­cho­lii i znie­chę­ce­nia. W swo­im słyn­nym mono­lo­gu popro­sił Boga o to, aby zdjął z jego duszy „jaskół­czy nie­po­kój”, czy­li nie­chęć do świa­ta połą­czo­na z apa­tią, wyni­ka­ją­cą z bra­ku moż­li­wo­ści dzia­ła­nia. Kor­dian cier­piał, ponie­waż nie widział sen­su w swo­im życiu; pro­sił Boga, aby „wypro­ro­ko­wał” jego duszy cel.

Odpo­wie­dzią na pro­ble­my Kor­dia­na nie były ani trzy opo­wie­ści Grze­go­rza (zapre­zen­to­wa­ne, gdy Kor­dian się nudził), ani miłość. Głów­ny boha­ter w I akcie nie był gotów do dzia­ła­nia; kar­mił się roman­tycz­ny­mi wizja­mi, ale nie mia­ły one prze­ło­że­nia na rze­czy­wi­stość. Swo­im zacho­wa­niem potwier­dzał jedy­nie goto­wość do uciecz­ki – nie umiał skon­fron­to­wać się z real­nym życiem, dla­te­go mię­dzy inny­mi pod­jął pró­bę samobójczą.

Kontekst:

Kor­dian był typo­wym boha­te­rem wer­te­rycz­nym doświad­cza­ją­cym Welt­sch­me­rzu („bólu świa­ta”). Z jed­nej stro­ny był marzy­cie­lem (chciał doko­nać wiel­kie­go czy­nu), z dru­giej nato­miast – doty­ka­ła go chan­dra (sple­en). Podob­ną posta­wę repre­zen­to­wa­li też przed­sta­wi­cie­li mło­do­pol­skiej deka­den­cji, któ­rzy ubo­le­wa­li nad tym, że nikt nie doce­nia ich sztu­ki pły­ną­cej pro­sto z ser­ca, świa­tem rzą­dzą fili­strzy, inte­re­su­ją­cy się jedy­nie przy­ziem­ny­mi spra­wa­mi i sta­nem port­fe­la. Za mani­fest pol­skich moder­ni­stów ucho­dzi wiersz Kazi­mie­rza Prze­rwy-Tet­ma­je­ra „Koniec wie­ku”, w któ­rym pod­miot lirycz­ny wyra­ża trud­no­ści, z jaki­mi muszą bory­kać się wraż­li­we jednostki.

Zakończenie (podsumowanie):

Nad­wraż­li­wy Kor­dian nie miał moż­li­wo­ści pod­ję­cia dzia­ła­nia – nie widział celu w życiu, doskwie­rał mu ból ist­nie­nia. Tym samym boha­ter wpi­sy­wał się w nastrój epo­ki: cza­sów zwąt­pie­nia, gdy posta­ci lite­rac­kie ucie­ka­ły przed pro­ble­ma­mi (na przy­kład popeł­nia­jąc samobójstwo).

  • Opracowanie pytań na maturę ustną 2024 – pełen zestaw 40 lektur

    150,00 VAT
    Dodaj do koszyka
  • Opracowanie pytań na maturę ustną 2024 – „Kordian”

    8,00 VAT
    Dodaj do koszyka

Jeśli to czy­tasz — daj mi znać 🧡 na swo­im ulu­bio­nym kanale:

Peł­ne opra­co­wa­nie i stresz­cze­nie “Kor­dia­na” Juliu­sza Sło­wac­kie­go (czas akcji, miej­sce akcji, boha­te­ro­wie, język, moty­wy, kon­tek­sty) znaj­dziesz w moim skle­pie jedy­nie za 5 zł!

Jeśli to czy­tasz — daj mi znać 🧡 na swo­im ulu­bio­nym kanale:

Chcesz zapisać się na korepetycje?