Motyw matczynej miłości. Omów zagadnienie na podstawie mitu o Demeter i Korze z Mitologii Jana Parandowskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Nie ma więk­szej miło­ści niż mat­czy­na. Lite­ra­tu­ra od zawsze uka­zu­je mat­ki jako posta­ci naj­bar­dziej kocha­ją­ce swo­je dzie­ci, dla któ­rych są w sta­nie zro­bić wszyst­ko. Motyw ten ma swo­je korze­nie w mito­lo­gicz­nej histo­rii o Deme­ter i jej cór­ce Per­se­fo­nie, zwa­nej rów­nież Korą.

Rozwinięcie (mit o Demeter i Korze):

Deme­ter, bogi­ni płod­no­ści, nie bez powo­du zosta­ła nazwa­na mater dolo­ro­sa – mat­ką peł­ną cier­pie­nia i bólu. Pew­ne­go dnia Per­se­fo­na zła­ma­ła jej zakaz i zerwa­ła nar­cyz, kwiat, któ­re­go zapach był tak pięk­ny, że aż odwra­cał myśli od nie­ba. Nie­dłu­go póź­niej Per­se­fo­na zosta­ła zabra­na do Hade­su, a Deme­ter roz­po­czę­ła poszu­ki­wa­nia cór­ki. Przez dzie­więć dni i dzie­więć nocy błą­dzi­ła po świe­cie, zaj­rza­ła w każ­dy zaką­tek. Jej roz­pacz była tak wiel­ka, że razem z chę­cią życia Deme­ter znik­nę­ła tak­że cała przy­ro­da. Rośli­ny nie wyda­wa­ły plo­nów, a rze­ki wyschły, wsku­tek cze­go ludzi zaczął morzyć głód. Bogo­wie prze­sta­li dosta­wać ofia­ry od ludzi i musie­li prze­bła­gać Deme­ter, dla­te­go powie­dzie­li jej, co się sta­ło z jej cór­ką. Hades nie chciał jed­nak roz­sta­wać się z Per­se­fo­ną (któ­rą poślu­bił), dla­te­go dał jej owoc gra­na­tu. Zje­dze­nie kil­ku zia­re­nek ozna­cza­ło, że dziew­czy­na musia­ła wra­cać co roku na parę mie­się­cy do Hade­su. Gre­cy w ten spo­sób wła­śnie tłu­ma­czy­li sobie obumie­ra­nie przy­ro­dy na zimę – uwa­ża­li, że był to czas, gdy Per­se­fo­na wra­ca­ła do Hade­su, a Deme­ter ponow­nie prze­ży­wa­ła żało­bę i uśmier­ca­ła wszel­ką roślin­ność. Jej cier­pie­nie sta­no­wi­ło naj­więk­szy wyraz mat­czy­nej miło­ści do swo­je­go dziecka.

Rozwinięcie (kontekst):

Motyw mat­czy­nej miło­ści poja­wił się rów­nież w „Bal­la­dy­nie” Juliu­sza Sło­wac­kie­go. Tak­że i w tym utwo­rze zosta­ła przed­sta­wio­na mater dolo­ro­sa, któ­ra poświę­ci­ła swo­je życie, aby ura­to­wać cór­kę przed śmier­cią. Kie­dy Bal­la­dy­na zamor­do­wa­ła swo­ją sio­strę Ali­nę i wyszła za mąż za Kir­ko­ra, wypar­ła się swo­jej mat­ki i pozby­ła się jej z zam­ku. Wsku­tek swo­ich intryg Bal­la­dy­na zosta­ła kró­lo­wą, ale – zgod­nie z tra­dy­cją – przed koro­na­cją mia­ła wydać wyro­ki w spra­wach kry­mi­nal­nych. Przed jej obli­cze pode­szła ośle­pła wdo­wa, któ­ra poskar­ży­ła się na swo­je cór­ki. Kie­dy jed­nak mat­ka Bal­la­dy­ny dowie­dzia­ła się, że nie­wdzięcz­ne dzie­ci są ska­zy­wa­ne na śmierć, chcia­ła wyco­fać oskar­że­nie. Pra­gnę­ła uchro­nić dziec­ko przed naj­wyż­szym wymia­rem kary – nie wyja­wi­ła imie­nia Bal­la­dy­ny, za co zosta­ła uka­ra­na tor­tu­ra­mi i zmar­ła. Tym samym uka­za­ła inny aspekt mat­czy­nej miło­ści: miłość bez gra­nic, goto­wą na naj­wyż­sze poświęcenie.

Zakończenie (podsumowanie):

Zarów­no Deme­ter, jak i mat­ka Bal­la­dy­ny kocha­ły swo­je dzie­ci bez gra­nic. Antycz­ne i roman­tycz­ne tek­sty lite­rac­kie poka­zu­ją, że mat­czy­na miłość jest nie­skoń­czo­na i spra­wia, że moż­na dla swo­je­go dziec­ka zro­bić wszystko.