Przykład rozprawki: Czy w koleżeństwie i przyjaźni lepiej kierować się uczuciem, czy rozumem?

TEMAT: Napisz roz­praw­kę, w któ­rej roz­wa­żysz, czy w kole­żeń­stwie i przy­jaź­ni lepiej kie­ro­wać się  uczu­ciem, czy rozu­mem. W argu­men­ta­cji odwo­łaj się do lek­tu­ry obo­wiąz­ko­wej (wybra­nej  spo­śród lek­tur wymie­nio­nych na stro­nie 3 tego arku­sza egza­mi­na­cyj­ne­go) oraz do inne­go  utwo­ru literackiego. 

1 aka­pit

wstęp

wpro­wa­dze­nie do tematu

TEZA:

Ostat­nio zasta­na­wia­łam się, czy w rela­cjach ludz­kich dobrym roz­wią­za­niem jest kie­ro­wa­nie się rozu­mem, czy emo­cja­mi? Obser­wo­wa­łam, pyta­łam i czy­ta­łam o tym wie­le ksią­żek, i po dłuż­szych prze­my­śle­niach doszłam do wnio­sku, że dobrze jest kie­ro­wać się rozu­mem, ale pre­fe­ru­je dal­sze przy­jaź­nie mimo nie­po­wo­dzeń. Uwa­żam zatem, że w kole­żeń­stwie i przy­jaź­ni lepiej kie­ro­wać się uczuciem.

2 aka­pit

ARGUMENT

+ PRZYKŁAD lek­tu­ry obowiązkowej

+      reflek­sja z treści

+      pod­su­mo­wa­nie przy­kła­du i argu­men­tu i odwo­ła­nie do tezy

Pod­sta­wą przy­jaź­ni jest dba­nie o sie­bie nawza­jem. Dowie­dzia­łam się tego dzię­ki powia­st­ce filo­zo­ficz­nej Antoine’a de Saint-Exupery’ego pt. “Mały Ksią­żę”, w któ­rej głów­ny boha­ter dostał lek­cję zasad dobrej rela­cji i zro­zu­miał że przy­ja­cie­le są naj­waż­niej­si. To mały lis powie­dział mu, że chło­piec sta­nie się dla nie­go waż­ny, jak go oswoi, a zbo­że będzie koja­rzy­ło mu się już zawsze z kolo­rem wło­sów Małe­go Księ­cia.Podob­ną rela­cję przy­jaź­ni, któ­ra opar­ta jest na uczu­ciu jest powieść przy­go­do­wa Hen­ry­ka Sien­kie­wi­cza pt. “W pusty­ni i w pusz­czy. Dzie­ci, mimo tego, że nie były rodzeń­stwem, to uwa­ża­ły na sie­bie, jak na naj­bliż­szą rodzi­nę, oraz bro­ni­ły się nawza­jem. Staś ura­to­wał życie małej Nel, ryzy­ku­jąc swo­je dla przy­jaź­ni. Książ­ki te dowo­dzą, że pod­sta­wą dobrej rela­cji powin­no być zaufa­nie i troska.

3 aka­pit

ARGUMENT

+ PRZYKŁAD książ­ki

+      reflek­sja z treści 

+      pod­su­mo­wa­nie

Dobry przy­ja­ciel zawsze będzie chciał ochro­nić Cię przed zły­mi decy­zja­mi. Dobrym przy­kła­dem jest opo­wia­da­nie Char­le­sa Dic­ken­sa pt. “Opo­wieść wigi­lij­na”, w któ­rym to Ebe­ne­zer Scro­oge został ostrze­żo­ny przed kon­se­kwen­cja­mi swo­je­go zacho­wa­nia przez przy­ja­cie­la – Jaku­ba Mar­leya. Przy­szedł on w posta­ci ducha w łań­cu­chach z pie­kła, dobrze radząc Scrooge’owi zmia­ny zacho­wa­nia, bo ina­czej może skoń­czyć gorzej niż on. Jakub nie chciał, aby jego przy­ja­ciel umie­rał samot­nie, i za wszel­ką cenę chciał prze­ko­nać go do tego, żeby był dobrym czło­wie­kiem, któ­ry sza­nu­je innych i im poma­ga. Histo­ria ta infor­mu­je o tym, że przy­jaźń pole­ga na szcze­ro­ści i wska­zy­wa­niu sobie dobrych zacho­wań oraz tępie­niu tych złych.

5 aka­pit

+      ODWOŁANIE DO TEZY

+      przy­po­mnie­nie argu­men­tów i przykładów

+      reflek­sje z treści

W kole­żeń­stwie i przy­jaź­ni lepiej kie­ro­wać się uczu­ciem, bo praw­dzi­wy przy­ja­ciel zawsze chce dla cie­bie jak naj­le­piej, oraz chciał­by, żebyś zawsze stą­pał dobrą dro­gą. Dla­te­go myślę, że lis z “Małe­go Księ­cia”, Mar­ley z “Opo­wie­ści wigi­lij­nej”, oraz Staś i Nel z książ­ki “W pusty­ni i w pusz­czy” mogą potwier­dzić moje prze­my­śle­nia, że w rela­cjach naj­le­piej jest kie­ro­wać się sercem.