Możesz zostać moim patronem/moją patronką: 
GOŚĆ: Mikołaj Marcela
Pełne opracowanie dramatu „Dziady cz. II” Adama Mickiewicza, a w nim: streszczenie, informacje o rodzaju i gatunku literackim, czasie i miejscu akcji, problematyce, bohaterach, motywach literackich, symbolach, cechach dramatu romantycznego znajdziesz w moim sklepie.
Korzystasz z przygotowanego przeze mnie streszczenia i opracowania lektury, po inne opracowania zapraszam na stronę sklepu:
HTTPS://BABAODPOLSKIEGO.PL/SKLEP/
DZIADY CZ. II
Autor
Adam Mickiewicz
Tytuł
Dziady cz. II
nazwa obrzędu, który odbywał się w noc zaduszną 31 października na terenach wschodnich, Litwie i Białorusi
Data wydania
1823 r., w drugim tomie „Poezji”
Epoka literacka
romantyzm
Miejsce wydania
Wilno
Rodzaj literacki
dramat
Gatunek literacki
dramat romantyczny
Miejsce akcji
kaplica na przycerkiewnym cmentarzu
Czas akcji
noc (do północy), z 31 października na 1 listopada, czyli w wigilię Święta Zmarłych
Geneza
Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Wileńskim Mickiewicz musiał odpracować stypendium jako nauczyciel w Kownie. Nawiązał wtedy romans z Marylą Wereszczakówną, siostrą swojego kolegi. Maryla została jednak wydana za mąż za hrabiego Puttkamera, z którym Mickiewicz, jako ubogi nauczyciel, nie mógł konkurować jako potencjalny małżonek. Dodatkowo w tym czasie zmarła jego matka. Poeta szukał pociechy w literaturze, czytując Schillera, Goethego i Byrona. Z tej inspiracji sięgnął do ludowych wierzeń i zaczął tworzyć cykl dramatyczny „Dziady”. Pierwotną część pierwszą Mickiewicz zniszczył, a zamiast niej zamieścił w tomie wiersz „Upiór”.
Problematyka
Język
Problematyka
Styl/konwencja
Bohaterowie
Duchy w kolejności pojawiania się
duchy lekkie
Józio i Rózia – chcieli doznać goryczy – dostali dwa ziarna gorczycy; nie zaznali człowieczeństwa, smutków życia, więc nie mogli trafić do nieba
duch ciężki
Widmo Złego Pana (otaczają go ptaki, to są poszkodowani przez Pana, odbierają mu każdy posiłek), był on zły za życia, nie dbał o poddanych, teraz cierpi z głodu i marzy o dostaniu się do piekła; on nie ma szans na wejście do raju, modlitwa nic nie da, był okrutny
duch średni
Dziewczyna (Zosia) – za życia śmiała się z uczuć chłopców, którym się podobała; była aspołeczna, nie zważała na uczucia innych; jej karą jest bycie tak lekką, że nie może stąpać po ziemi, byle wiatr ją przegania; prosi chłopców z kaplicy, by ją ściągnęli na ziemię, ale Guślarz mówi, że to się może wydarzyć dopiero za dwa lata, jeszcze musi trochę polatać, pocierpieć
PÓŁNOC, kończą obrzęd, a tu pojawia się
Widmo: kochanek samobójca – nie daje się przegonić ani prośbą, ani modlitwą; podchodzi do dziewczyny-pasterki z tłumu, która jest ubrana na czarno (wszyscy dziwią się, dlaczego nosi ona żałobę, skoro jej mąż i dzieci żyją – jest to sugestia, że ona cierpi, bo jej dawny kochanek umarł i to może właśnie on tu przybył); ma on krwawiącą plamę na klatce piersiowej, czyli popełnił samobójstwo (z rozpaczy? niespełnionej miłości?), daje się wyprowadzić z kaplicy dopiero za pasterką.
Streszczenie i opracowanie
Konteksty
Co jeszcze omawia się przy tej lekturze?
Tekst poprzedza motto (cytat z innej książki)
There are more things in Heaven and Earth,
Than are dreamt of in your philosophy.
Są dziwy w niebie i na ziemi, o których
ani śniło się waszym filozofom.
Jest to fragment “Hamleta” napisanego przez Williama Szekspira.
Pełne opracowanie dramatu „Dziady cz. II” Adama Mickiewicza, a w nim: streszczenie, informacje o rodzaju i gatunku literackim, czasie i miejscu akcji, problematyce, bohaterach, motywach literackich, symbolach, cechach dramatu romantycznego znajdziesz w moim sklepie.