Do jakiej konwencji i w jakim celu nawiązuje narrator, opisując przegląd wojska? 

We fragmencie „Przegląd wojska” z III części „Dziadów” Adama Mickiewicza narrator nawiązuje do konwencji eposu homeryckiego, ale w ironiczny sposób. Bohaterami są zwykli ludzie, a nie herosi o nadludzkich zdolnościach i wyjątkowych czynach, jak w eposach homeryckich.
W eposach homeryckich bohaterowie służyli szlachetnym celom, byli obrońcami ojczyzny. Natomiast w „Przeglądzie wojska” zwykli żołnierze stają się „bohaterami” tylko na chwilę, podczas przeglądu, kiedy pragną zaskarbić sobie łaskę cara. To tymczasowe „bohaterstwo” ma na celu zdobycie przychylności władcy, ale nie służy wyższym wartościom.
W eposach homeryckich wielkie czyny to heroiczne podboje, walki z potworami, obrona ojczyzny. W „Przeglądzie wojska” natomiast wielkie czyny to zbrodnie, które żołnierze popełniają, by zdobyć łaskę cara. Narrator ironicznym tonem podważa tradycyjne wartości i gloryfikację wojennych czynów, ukazując, że w rzeczywistości zwykli ludzie stają się „bohaterami” tylko w krótkim momencie przeglądu, a ich czyny nie są heroiczne, lecz często okrutne.