Możesz zostać moim patronem/moją patronką: 
Pełne opracowanie i streszczenie „Dziadów cz. III” Adama Mickiewicza (geneza, czas akcji, język, motywy, konteksty, symbole) znajdziesz też w moim sklepie!
Postaci z „dziadów cz. iii"
w kolejności alfabetecznej:
- Adolf – Adolf Januszkiewicz, student Uniwersytetu Wileńskiego, poeta i powstaniec listopadowy; więzień, a później uczestnik przyjęcia w salonie warszawskim, opowiada o cierpieniu prześladowanych, szczególnie o Cichowskim.
- Bajkow — zausznik Senatora, szambelan, poślubił młodą szlachciankę, fałszywy, bo planując uroczystość ślubną, mówi już Senatorowi, że zaplanował też rozwód; strzela z liścia księdza Piotra, jego upiór pojawia się na cmentarzu.
- Bestużew — dekabrysta, solidaryzuje się z Polakami, występuje w scenie 8 i w wierszu „Do przyjaciół Moskali” jako ten pomocny, który wyciągał rękę do Mickiewicza.
- Botwinko – Hieronim Botwinka, sędzia śledczy, prowadzi śledztwo przeciwko filomatom.
- car – Aleksander I, panujący w latach 1801–1825. W 1815 roku koronował się na króla Polski.
- carewicz Konstanty – brat Aleksandra I, Wielki Książę i wódz naczelny wojsk Królestwa Kongresowego
- Cichowski – bohater opowieści Adolfa; dusza towarzystwa, zaginął niedługo po ślubie, znaleziono jego płaszcz nad brzegiem Wisły. Jego żona dowiedziała się przypadkiem, że Cichowski przebywa w więzieniu, i bezskutecznie starała się o jego uwolnienie. W końcu wyszedł z więzienia, całkowicie złamany psychicznie.
- Damy, Urzędnicy carscy, Jenerałowie, Hrabiowie, Mistrz Ceremonii, Szambelan, Kamerjunkier – uczestnicy przyjęcia w salonie warszawskim, konformiści, zwolennicy carskiej władzy.
- Doktor – August Bécu, sprzymierzeniec, zausznik Senatora, zabija go piorun kulisty, rywalizuje z Pelikanem o względy Senatora.
- Ewa – młoda dziewczyna, modli się za rodziców, ojczyznę i za ludzi cierpiących prześladowania, a także za poetę przebywającego w więzieniu. We śnie ma widzenie (Widzenie Ewy) – Matka Boska daje małemu Jezuskowi kwiaty, którymi on obsypuje Ewę. Jej pierwowzorem była Henrietta Ewa Ankwicz, ukochana Mickiewicza w Rzymie.
- Feliks – Feliks Kółakowski (lub Kołakowski), filomata, filareta, filolog studiujący orientalistykę, który zmarł w Petersburgu w 1831 roku; przyjaciel Mickiewicza
- Frejend – Antoni Frejend, filomata, zginął w powstaniu listopadowym; dowcipny i zaradny – udaje mu się zorganizować kilka butelek wina i sugeruje, by spotykali się w celi Konrada, bo jest położona najdalej od wejścia i blisko kościoła, więc śpiewy będą zagłuszać ich rozmowy.
- Gubernator i Gubernatorowa – uczestnicy przyjęcia w salonie warszawskim, Senator prosi ich, by namówili Starostę, by na kolejny bal wziął swoją żonę i córkę, bo bardzo mu się podobają.
- Guślarz – wybiera obrzęd Dziadów, wyjaśnia Kobiecie w żałobie, że w Noc Dziadów pojawiają się dusze żyjących wezwane imiennie; wspólnie oglądają obrzęd i zjawiające się na nim dusze, a następnie widzą ukochanego Kobiety wywożonego w kibitce; Guślarz wyjaśnia, że jego rany na piersi są zadane przez wrogów narodu, a ranę na czolę zadał sobie sam.
- Jacek – Onufry Pietraszkiewicz; więzień, musiał zostawić żonę w połogu.
- Jakub – Jakub Jagiełło, filareta i jeden z więźniów, uwięziony od ośmiu miesięcy.
- Jan Sobolewski – nauczyciel ze Żmudzi, wcielony do carskiego korpusu inżynierów, zmarły po pięciu latach w Archangielsku; przyjaciel Mickiewicza.
- Janczewski – Cyprian Michał Glinka-Janczewski, przyjaciel Sobolewskiego i bohater jego opowieści; student ze Żmudzi, wskutek rocznego pobytu w więzieniu schudł i zmizerniał, ale pociesza kolegów, a na odchodne zdejmuje nakrycie głowy i trzykrotnie woła „Jeszcze Polska nie zginęła!”.
- Jankowski – jeden z więźniów, kpi z religii i modlitw, śpiewa libertyńską pieśń.
- Justyn Pol — nienawidzi caratu, przedstawiciel polskich patriotów, chciał zamordować senatora.
- Kapral – Polak, niegdyś legionista, później siłą wcielony do carskiego wojska; pełni straż w więzieniu, daje się przekupić Adolfowi butelką wina.
- Kmitowa – towarzyszka pani Rollisonowej, pomaga jej przemieszczać się i prosić o uwolnienie syna.
- Kobieta w żałobie – przed obrzędem dziadów zagaduje Guślarza o jednego ducha, który przed laty pojawił się na jej weselu i patrzył na nią w milczeniu; wspólnie oglądają obrzęd i zjawiające się na nim dusze, a następnie widzą jej ukochanego wywożonego w kibitce, Kobieta prosi Boga o jego uzdrowienie.
- Ksiądz Lwowicz – więzień, filomata; proponuje modlitwę za zmarłych, przeraża go pogańska pieśń Konrada.
- Ksiądz Piotr — zakonnik, bernardyn. Jest cichy i wierny Bogu. Otrzymał od Boga prorocze widzenie przyszłości (profetyzm), jest też egzorcystą.
- Literaci – uczestnicy przyjęcia w salonie warszawskim, pseudoklasycy, przeciwnicy współczesnej literatury, oderwani od aktualnych wydarzeń, uwielbiają motywy mitologiczne i historyczne.
- Marcelina – towarzyszka Ewy, jej pierwowzorem była Marcelina Łempicka, przyjaciółka Henrietty Ewy Ankwicz w Rzymie; zastaje Ewę na modlitwie i dziwi się, że ta jeszcze nie śpi, a ona proponuje jej wspólną modlitwę za ofiary prześladowań.
- Młoda Dama – patriotka, dziwi się, że poeci nie chcą opisywać prawdziwych narodowych dziejów toczących się obecnie w więzieniach.
- Oleszkiewicz – Józef Oleszkiewicz, malarz i mistyk poznany przez Mickiewicza w Petersburgu; bohater jednej z części Ustępu, zauważony przez młodych podróżnych nad brzegiem Newy, wygłasza proroctwa o zagładzie cara i jego zwolenników.
- Pani Rollison — wdowa, matka Rollisona. Jest niewidoma i uboga.
- Pelikan – Wacław Pelikan, walczy o względy Senatora, wymyśla wraz z Doktorem, jak pozbyć się Rollisona.
- Piotr Wysocki – uczestnik przyjęcia w salonie warszawskim, wypowiada słynne zdanie o tym, że „naród nasz jak lawa”, później jeden z inicjatorów powstania listopadowego.
- Rollison – student aresztowany za udział w spisku przeciwko carowi, brutalnie pobity podczas przesłuchania; by zatuszować sprawę, wypchnięto go żywcem przez okno i upozorowano samobójstwo.
- Rylejew – Konrad Rylejew, Rosjanin i przyjaciel Mickiewicza, poeta i przywódca powstania dekabrystów; bohater „Do przyjaciół Moskali” osadzony w carskim więzieniu.
- Senator Nowosilcow — Mikołaj Nowosilcow, delegat cara, krwawy despota. Prowadzi śledztwo filomatów i filaretów. Jego poplecznicy to Bajkow, Pelikan i Doktor oraz Botwinko. Pijak, hulaka i kobieciarz.
- Stary Polak – daleki krewny Cichowskiego, uczestnik przyjęcia w salonie warszawskim.
- Suzin – Adam Suzin, filareta, zesłaniec; cieszy się, że może poznać Zana; dziwi go zachowanie Konrada.
- Tomasz – Tomasz Zan, poeta i współzałożyciel Towarzystwa Filomatów, przyjaciel Mickiewicza; przywódca młodzieży filomackiej, wyjaśnia im sytuację i proponuje, by kilku z nich wzięło na siebie całą winę, opowiada również o swojej głodówce.
- Wasilewski – przyjaciel Sobolewskiego i bohater jego opowieści; student ze Żmudzi okrutnie pobity podczas śledztwa, przy wyprowadzaniu z ratusza nie jest w stanie iść samodzielnie; niesiony przez żołnierza rozkłada ręce na podobieństwo Chrystusa.
- Więzień/Gustaw/Konrad — główny bohater. Zmienia imię z Gustawa. W swojej postaci skupia kilka typów bohatera romantycznego. Najpierw jest Gustawem (romantycznym kochankiem), a potem Konradem (patriotą, spiskowcem, poetą, zesłańcem, pielgrzymem). Jako poeta ma poczucie wyższości, równości z Bogiem. Po odprawieniu egzorcyzmów przez Księdza Piotra Konrad pokornieje i jest świadomy własnych ograniczeń.
- Zenon Niemojewski – uczestnik przyjęcia w salonie warszawskim, zwolennik wspólnych działań.
- Żegota – Ignacy Domejko, geolog i filomata, przyjaciel Mickiewicza; nowy więzień w klasztorze bazylianów, opowiada współwięźniom o atmosferze grozy panującej na Litwie i o swoim aresztowaniu, ale wierzy, że skoro są niewinni, to niebawem zostaną wypuszczeni. By podnieść ich na duchu, opowiada bajkę Goreckiego o ziarnie wiary i wolności, których nie można zagrzebać, bo kiełkuje z nową mocą.
Pełne opracowanie i streszczenie „Dziadów cz. III” Adama Mickiewicza (geneza, czas akcji, język, motywy, konteksty, symbole) znajdziesz też w moim sklepie!