Na podstawie „Wielkiej Improwizacji” opisz stosunek Konrada do ludzkości i własnej twórczości

a) stosunek Konrada do ludzkości:
Wielka Improwizacja ukazuje Konrada jako poetę o złożonym stosunku do ludzkości. Z jednej strony odczuwa on samotność i brak uznania dla swojego geniuszu. W swoich myślach jest lepszy od innych i pragnienie niepodzielnej władzy nad umysłami i sercami ludzi. Jednak równocześnie Konrad łączy się z narodem polskim, współodczuwając jego cierpienie. Pragnie szczęścia dla rodaków, co świadczy o jego głębokim patriotyzmie i trosce o wspólnotę.

b) stosunek Konrada do własnej twórczości:
Konrad jako twórca doświadcza niezrozumienia. Niemożność wyrażenia w słowach swoich myśli jest dla niego frustrująca. Ukazuje poezję jako sferę wysoką, niedostępną dla zwykłych ludzi, ale dostępną dla Boga i natury jako bytów doskonałych — i dla niego, bo jest równy Bogu. Konrad widzi siebie jako kreatora posiadającego moc tworzenia, która pochodzi z tego samego źródła, co boska moc. Dla niego poezja to nie tylko słowa, ale także dzieci, których jest ojcem. Dzięki nim jest nieśmiertelny.