Alegoryczność i jej znaczenie w literaturze. Omów zagadnienie na podstawie znanych Ci bajek Ignacego Krasickiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Alegoria to słowo, obraz lub znak powtarzany przez lata, jednoznaczne i utrwalone w obrębie konkretnej kultury. Ten środek stylistyczny przenosi znaczenie jednego pojęcia na drugie – ma ukryty sens. Alegorie uatrakcyjniają przekaz, operują skrótem zamiast dosłownością, dzięki czemu angażują odbiorcę do podjęcia próby odczytania znaczenia. Czasem mogą być formą cenzury, częściej jednak pozwalają po prostu uniknąć dosłowności, są pojemnymi skrótami i pogłębiają poczucie zapośredniczenia utworu w danej kulturze (dzięki alegoriom możliwe jest korespondowanie z innymi tekstami). Ponadto budują mapę pojęć, które nie wymagają dodatkowego tłumaczenia.

Rozwinięcie (bajki Ignacego Krasickiego):

Ignacy Krasicki w bajkach stosował alegorie – przenosił narrację do świata zwierząt i korzystał z utrwalonych znaczeń, aby w ten sposób przekazać metaforycznie prawdę o ludziach. W „Jagnię i wilcy” zostały ukazane losy jagnięcia (alegorii bezbronności) i wilków (alegoria siły). Dzięki temu Krasicki przeniósł znaczenie historii w inny obszar pojęciowy – losy zjedzonego jagnięcia nie stanowiły wyłącznie zapisu konkretnego wydarzenia, lecz ukazywały…