Utopijny i realny obraz rzeczywistości. Omów zagadnienie na podstawie Przedwiośnia Stefana Żeromskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

Utopia to termin stworzony przez Tomasza Morusa oznaczający z jednej strony „miejsce, którego nie ma” (z greckiego ou – „nie” i topos – „miejsce”), z drugiej zaś – dobre miejsce (z greckiego eutopia). Tym hasłem określa się wizje idealnych ustrojów politycznych, które zapewniają ludziom równość, sprawiedliwość, bezpieczeństwo i dobrobyt. Nie ma wątpliwości, że utopia jest jedynie mrzonką – nie da się jej wprowadzić w życie, można jedynie o niej marzyć. Każda ideologia w swoich postulatach odnosi się jednak do utopii: przekonuje do swoich racji, rozbudzając w ludziach nadzieję na lepsze jutro.

Rozwinięcie („Przedwiośnie”):

Utopie w „Przedwiośniu” związane były z dwoma zjawiskami: postulatami rewolucji bolszewickiej w Baku oraz wizją szklanych domów opowiadaną Cezaremu Baryce przez jego ojca Seweryna. Obydwie perspektywy nie miały nic wspólnego z rzeczywistością, były jedynie mrzonkami, a konfrontacja z rzeczywistością powodowała u głównego bohatera powieści rozczarowanie.

Utopijny obraz rzeczywistości przedstawiany przez bolszewików odnosił się do poprawy warunków bytowych klasy pracującej – uciemiężonej, wyzyskiwanej przez burżuazję. Rewolucja, która przybyła do Baku, a miała początek w wielkich miastach Rosji, propagowała walkę o równość i sprawiedliwość społeczną, pragnęła zlikwidować własność prywatną i oddać ją w ręce społeczeństwa, chciała przekazać władzę robotnikom. Szybko jednak okazało się, że postulaty bolszewików były ułudą…