Postawy odwagi i tchórzostwa. Omów zagadnienie na podstawie Potopu Henryka Sienkiewicza. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Wstęp (wprowadzenie):

W momen­tach kry­tycz­nych ludzie mogą przyj­mo­wać róż­ne posta­wy. Wpraw­dzie lite­ra­tu­ra zachę­ca do boha­ter­stwa, nie­mniej jed­nak akt poświę­ce­nia zale­ży od indy­wi­du­al­nej decy­zji czło­wie­ka – jed­ni w momen­cie pró­by będą goto­wi wyka­zać się odwa­gą, nato­miast inni wręcz przeciwnie.

Rozwinięcie („Potop”):

W „Poto­pie” Hen­ry­ka Sien­kie­wi­cza przed­sta­wio­no sze­reg posta­ci, któ­re w momen­cie najaz­du Szwe­dów na Pol­skę wyka­za­ły się boha­ter­stwem. Na to mia­no zasłu­żył mię­dzy inny­mi Andrzej Kmi­cic, któ­ry, zorien­to­waw­szy się w zamia­rach Janu­sza Radzi­wił­ła, wypo­wie­dział mu posłu­szeń­stwo i porwał jego bra­ta Bogu­sła­wa, aby posta­wić go przed pol­skim kró­lem. Nie­dłu­go póź­niej Kmi­cic zasłu­żył się wal­ką w obro­nie Jasnej Góry, gdzie wyka­zy­wał się nie lada odwa­gą (mię­dzy inny­mi wysa­dził kolubrynę)...