Uzasadnij, że „Dziady cz. III” to utwór osadzony w konwencji literackiej i filozoficznej epoki, w której powstał.

„Dziady cz. III” Adama Mickiewicza to utwór osadzony w konwencji literackiej i filozoficznej epoki romantyzmu, w której powstał. Występuje w nim:

• Synkretyzm rodzajowy, gatunkowy, religijny:
• rodzajowy: „Dziady cz. III” łączą elementy dramatu, epiki i liryki,
• gatunkowy: Utwór zawiera elementy ballady, dramatu romantycznego, pieśni, przypowieści, elementów mistycznych,
• religijny: W „Dziadach cz. III” pojawiają się motywy związane z religią chrześcijańską i pogańską, takie jak modlitwy, wizje, przepowiednie.
• Koncepcja mesjanizmu:
• mesjanizm to idea zbawienia narodu przez wybitnego przywódcę, który ma przynieść ocalenie,
• w „Dziadach cz. III” Mickiewicz ukazuje Polaków jako naród cierpiący, ale wciąż mający nadzieję na przetrwanie i wyzwolenie.
• Bohater jako postać bajroniczna i prometejska przechodzi przemianę:
• bohater „Dziadów cz. III” nie ma czystego sumienia, ma wyrzuty z powodu swoich grzechów.
• jednocześnie jest postacią prometejską, gotową poświęcić się dla dobra innych, dla ojczyzny.
• wyznacza sobie nowy cel w życiu, co podkreśla zmianą także imienia.
• Poeta jako wieszcz, przedstawiciel narodu:
• Mickiewicz jest wieszczem, głosem narodu, natchnionym przez siły wyższe,
• jego twórczość ma znaczenie nie tylko artystyczne, ale także społeczne i patriotyczne.
• Fragmentaryzm, achronologia:
• „Dziady cz. III” są zbudowane z fragmentów, które nie zawsze łączą się w logiczny ciąg wydarzeń (wiele się łączy, ale tu działa symbolizm, nie wiemy np., skąd nagle wzięła się postać Ewy i czy jest nią Kobieta z IX sceny),
• achronologia polega na nieliniowym układzie wydarzeń, co dodaje utworowi tajemniczości i głębi.