Czy o „Dziadach cz. III” możemy mówić, że występuje tu misterium chrześcijańskie?

Miste­rium chrze­ści­jań­skie — dzie­je świa­ta to histo­ria świę­ta, w któ­rej boska myśl obja­wia się za pośred­nic­twem ludzi, więc bywa nie­udol­nie, Kon­rad wie­lo­krot­nie bluź­ni, grze­szy, here­tyc­ko wypo­wia­da się w wiel­kiej impro­wi­za­cji, nama­wia­jąc Rol­li­so­na do samo­bój­stwa, wąt­piąc w miło­sier­dzie, nie roz­po­zna­jąc w Peters­bur­gu czło­wie­ka, o któ­rym mówił mu Pio­tra — cią­gle błą­dzi, ma zatem tę pla­mę fatal­ną na czo­le, typo­we pięt­no Kaina, a mimo to pozbę­dzie się pychy, prze­sta­nie myśleć o sobie, ma szan­sę na wyba­wie­nie, o czym świad­czy np. widze­nie Ewy. Mamy tu też cha­rak­te­ry­stycz­ny ele­ment psychomachii.